Heimili og skóli - 01.12.1959, Blaðsíða 18

130
HEIMILI OG SKÓLI
bæði stórt og vandað. Það er um 185
fermetrar að gólfmáli og í alla staði
mjög vistlegt. Þar eru fyrst og fremst
tvær stórar kennslustofur auk margra
annarra vistarvera.
Teikningu af húsinu gerði Jón
Ágústsson byggingarfulltrúi, en Ágúst
Jónsson byggingameistari stóð fyrir
byggingunni, sem kosta mun um hálfa
milljón kr.
Margt gesta var við vígslu hússins,
og meðal annars bæjarstjóri og nokkr-
ir bæjarfulltrúar. Theódór Daníels-
son, formaður Barnaverndarfélagsins,
tók fyrst til máls og rakti sögu bygg-
ingarinnar og að nokkru leyti félags-
ins. Hefur hann liaft mestan veg og
vanda, auk fagmanna, af þessari bygg-
ingu. Hann kvað það vera höfuðtak-
mark félagsins að vinna að almennri
barnaverndun og það hefði þótt hlýða
að byrja á þessu verkefni, til að forða
litlu börnunum frá hættum götunnar.
Að lokinni ræðu formanns flutti
séra Pétur Sigurgeirsson vígsluræðuna,
lýsti nafni hússins, sem er Iðavöllur,
og bað honum og öllum, sem þar eiga
að starfa blessunar drottins.
Þá tók til máls bæjarstjóri, Magnús
E. Guðjónsson. Þakkaði hann Barna-
verndarfélaginu fyrir framtakið og
óskaði því til hamingju með þessa
stofnun. Að lokum flutti formaður
stutt ávarp.
Kirkjukór Akuréyrar sýndi félaginu
þá góðvild að syngja þarna á milli
ræðnanna, undir stjórn Jakobs
Tryggvasonar, og settí það mikinn
svip á athöfnina. Forstöðukona skól-
ans er ungfrú Dóróthea Daníelsdóttir.
Hægt er að taka í skólann um 50—60
börn og er hann nú að verða fullskip-
aður.
Hrædda barnið
Fyrir nokkrum árurn var hjá okkur
í skólanum góð og elskuleg telpa, hún
var líka duglegur nemandi og hefði
því allt átt að leika i lyndi. En svo var
þó ekki. Þessi elskulega telpa var
ákaflega hræðslugjörn. Hún var
hrædd, þegar veðrið versnaði. Hrædd
um að hún myndi ekki komast heim.
Hún þjáðist af innilokunarótta, og
þorði ekki að vera ein í stofu af ótta
við að stofunni væri lokað. En allur
þessi sjúklegi ótti átti rætur að rekja
til atviks, sem kom fyrir hana snemma
á bernskuárunum. Hún hafði hlaupið
á eftir ömmu sinni niður í kjallara, en
lokazt þar inni þegar amman fór aft-
ur upp og var þarna litla stund inni-
lokuð. Áhrif þessarar litlu stundar gat
hún aldrei losað sig við, að minnsta
kosti ekki á bernskuárum sínum.
í nýútkominni bók, sem Olaf Kval-
heim, skólastjóri í Osló, hefur tekið
saman er rætt um óttann í grein, sem
nefnist: Þroskaskilyrðin á forskóla-
aldri.
Þar segir meðal annars:
— Barn er hrætt við marga hluti.
En grundvöllur óttans er breytilegur
eftir aldri. Unga barnið verður ótta-
slegið, ef það heyrir sterk hljóð eða
sér ókunnugt andlit. Það getur orðið
ofsahrætt við skyndilegar breytingar
og óvenjulegar, t. d. þrumuveður,
dimm göng eða skot — eða „drauga“.
Stundum verða börn ofsahrædd við
ýmiss konar dýr. Slík börn þola varla
að vera ein. Þau þurfa að finna til
öryggis, sem nálega móðirin ein er
fær um að veita þeim.