Heimili og skóli - 01.12.1959, Blaðsíða 26

138
HEIMILI OG SKÓLI
Allt er þegar þrennt er.
Það er eiginlega kominn nýr tónn í heim-
ilislífið síðan í gær. Þetta byrjaði með því að
ég átti tal við tengdamóður mína í síma og
við töluðum saman í hálfa klukkustund að
minnsta kosti, og ég hlýddi með þolinmæði á
nákvæma lýsingu á öllum sjúkdómum henn-
ar. Eftir allt þetta þótti mér, sem ég yrði að
láta gremju mína fá útrás á einhvern hátt. Og
þegar sonur minn níu ára hafði hlýtt á það
allt, sagði hann sakleysislega: „Það er eins og
þú hafir gleymt heilmiklu, sem þú ætlaðir að
segja við ömmu. Hvers vegna talar fólk svo
mikið um aðra á eftir? Mér finnst miklu rétt-
ara að segja því allt þetta á meðan það getur
hlustað á það.“
„Þar fékkstu það,“ varð mér að orði og
flýtti mér að senda son minn út að leika sér.
Um kvöldið sátum við hjónin inni í dag-
stofunni eftir kvöldverðinn og bar þá margt
á góma. Sonur okkar hlýddi á. Er hann hafði
hlustað góða stund á þvaðrið í okkur, sagði
liann spekingslega:
„Mér finnst fullorðið fólk alltaf vera að
tala um, hvað aðrir séu heimskir. Er ekki
hægt að tala um eitthvað skemmtilegra?"
Við hjónin litum dálítið sneypulega hvort
á annað. Og eftir einhverja mjög lélega skýr-
ingu á afstöðu okkar í þessu máli, sendum
við son okkar i rúmið.
„Þarna fengum við það,“ sagði maðurinn
minn með kankvíslegu brosi. „Við ættum lík-
lega að tala varlega, þegar hann hlustar."
Þessi athugasemd kom mér til að sverja
það, að segja aldrei nokkurn hlut um nokk-
urn mann, sem valdið gæti óþægindum.
En viti menn: A sunnudagskvöld komu
nokkrir vinir okkar í heimsókn, og ég tók á
móti þeim með þessum orðum:
„Ó, en hvað það var gaman, að þið skyld-
uð líta inn til okkar.“
En þarna var hinn sannleiksleitandi sonur
minn enn mættur og skaut nú þriðja skot-
inu:
„Hvers vegna segir þú þetta, mamma? Þó
er pabbi búinn að segja, að hann geti ekki
þolað neina gesti á sunnudögum.“
„Þarna fengum við það,“ sögðu gestirnir
og brostu vandræðalega. Þeir kvöddu fljót-
lega.
Jæja, nú er ég farin að gæta að, hvað ég
segi, þegar sonur minn hlustar á. (Þýtt).
Góð þrédikun.
Til er saga um Búddaprest, sem var að
halda guðsþjónustu með munkum sínum. í
þann mund, er hann var að hefja prédikun
sína, tók fugl að syngja fyrir utan klaustur-
múrana. Presturinn þagnaði, og allir hlust-
uðu í hátíðlegri þögn á hina fögru tóna. Þeg-
ar fuglinn hafði hætt að syngja, tilkynnti
presturinn, að prédikuninni væri lokið og
hann gekk burt. Lífið í náttúrunni er góður
prédikari.
Ungfrú Cécile Sorel er gömul leikkona,
sem hefur einhvern tíma verið mjög fög-
ur. Dag nokkum fer hún til skriftaföður
síns og segir við hann: „Ég ætla að játa
það fyrir yður, kæri herra, að ég skoða
mig mjög oft í speglinum. Er það synd,
faðir?“
„Nei, barnið mitt.“
„Ég ætla einnig að játa það fyrir yður,
að þegar ég skoða mig í speglinum, þá
finnst mér ég vera mjög fögur. Er það
synd, faðir?“
„Nei, barnið mitt, en. .. . en það er
misskilningur."
HEIMILI OG SKÓLI
TÍMARIT UM UPPELDISMÁL
Útgefandi: Kennarafélag EyjafjarOar.
Ritið kemur út í 6 heftum á ári, minnst
24 síður hvert hefti, og kostar árgang-
urinn kr. 30.00, er greiðist fyrir I. júnf.
Útgáfustjórn:
Hannes J. Magnússon, skólastjóri.
Eiríkur Sigurðsson, skólastjóri.
Páll Gunnarsson, kennari.
Afgreiðslu- og innheimtumaSur:
Árni Björnsson, kennari, Þórunn-
arstræti 103, Akureyri.
Ritstjóri:
Hannes J. Magnússon, skólastjóri.
Pósthólf 183. Akureyri. Slmi 1174.
Prentverk Odds Björnssonar h.f.