Heimili og skóli - 01.06.1971, Side 9

Húsnæðið
Félagsmál
o. fl.
hraða og getu við námið, er þeir hafa hæfileika til. Nú á síðari árum
hafa margar þjóðir gert tilraunir með tvær eftirfarandi námsleiðir til
þess að ná þessu marki: Onnur er valgreinaleiðin, er unglingaskólarnir
hér eru að byrja að nota. Hin er „opinn skóli“ eða „bekkjalaus skólli“,
sem svo er nefndur. Ef skýra ætti framkvæmd þessara námsleiða, kosti
þeirra og galla, þá yrði það mjög langt mál. En í stuttu máli má segja, að
með valgreináleiðinni er nemendunum gefinn kostur á að velja milli
þyngra og léttara námsefnis, ásamt breytilegum tímafjölda í hverri
námsgrein, en það gefur síðan mismunandi góð tækifæri til framhalds-
náms. Þó er öllum möguleikum haldið opnum, þannig, að vilji nemand-
inn leggja meira að sér og auka námið hefur hann til þess möguleika og
alla þá aðstoð, er skólinn getur látið honum í té.
Með „bekkjalausum skóla“, er námsefninu hins vegar skipt niður í
einingar. Kennararnir verða meira verkstjórar og leiðbeinendur í
smærri hópum og vinna oft margir saman í stórum skólastofum. Síðar,
í blaðinu, mun ég gera nánari grein fyrir þessari námstilhögun, en hún
er miðuð við, að hver nemandi geti unnið af þeim hraða, er hann hefur
hæfleika til. Þessi aðferð er tiltölulega ný, en hefur breiðst út með ótrú-
legum hraða sérstaklega í Bandaríkjunum. Til þess að hægt sé að beita
þessu verður m. a. að breyta nokkuð húsnæði skólanna og gera má ráð
fyrir, að það hafi í för með sér aukakostnað er margur leikmaðurinn
myndi telja óþarfan. Eg er þó ekki í vafa um, að „bekkjalaus skóli“
verður mjög umtalaður í náinni framtíð og mun breiðast hratt út.
Eins og fyrr hefur verið drepið á, í þessari grein, er húsnæði íslenzkra
skóla mjög þröngt og gefur ekki möguleika á einsetningu, hvað þá
kennslustofum fyrir sérgreinar nema ef til vill handavinnu og í örfáum
tilfellum teikningu og söng. Sé svo íþróttahús ekki fyrir hendi, áfast
skólabyggingunni eða rétt við, leiðir það til sundurslitinnar stunda-
skrár, er bitnar á námi barnanna og heimilislífi þeirra er mörg börn
eiga í skóla,, sem hvert hefur sína óþægilegu stundaskrá. Við hljótum
því að stefna að einsetningu og samfélldum skóladegi.
Að lokum skulum við minnast örlítið á félagsmál skólanna. Þó ekkert
fé sé ætlað til þessara hluta í þeim kennslukvóta er skólanum er ætlað-
ur, þá er töluvert um félagsmál nemendanna bæði innan skólans, í
tengslum við skólann og utan hans. Kennararnir hafa unnið þessi störf í
sjálfboðavinnu og þökk sé þeim fyrir það, því hætt er við að annars
hefði þessi þáttur skó'lastarfsins fallið niður. Ekki er mér til efs að með
félagsmálastarfinu hafa þeir lyft mörgum nemandanum og gefið honum
sjálfstraust og aukna námsgetu. Hinu er svo ekki að leyna að færustu
nemendurnir eru eftirsóttastir til þessara starfa og þegar alls konar félög
IIEIMILI OG SKÓLI
53