Læknaneminn - 01.06.1965, Page 25

LÆKNANEMINN
25
Valgarður Egilsson, stud, med.:
Hugleiðingar í heimsborgum
Fyrstu sjö vikur þessa árs var
ég erlendis; sá þá og heyrði og
hugsaði ýmislegt, að sjálfsögðu
flest óvert frásagnar, þó e. t. v.
ekki allt. Því taldi ég rétt að birta
þessa punkta, auk þess sem pappír
er ekki dýr á fslandi.
Gegnum stúdentaskiptaþjón-
ustu I.F.M.S.A. hafði ég fengið
loforð fyrir dvöl á lyflæknisdeild
á sjúkrahúsi í London 3.—30.
janúar, 1965. Flaug 2. janúar til
Glasgow, 3. til London. Dvaldist
þar síðan út mánuðinn samkvæmt
áætlun.
Sjúkrahúsið, sem ég dvalist á,
heitir St. Alfege’s Hospital. Það er
í Greenwich, tuttugu mínútna
akstur með lest frá mið-London til
austurs. Mér þótti nafnið á hverf-
inu gott; þegar ég á barnsárum
mínum hóf nám í landafræði, sá ég
oft þetta nafn og undraðist þá;
taldi þetta afbökun úr nafni
Grenivíkur, hvar ég er borinn;
skildi ég ekki þá, hví svo ófrægt
nafn var á bækur ritað. En um
Greenwich liggur núllbaugurinn,
sem skiptir jörðu vorri í tvennt.
Ég vissi aldrei, hvar það fræga
observatorium var, hvort það var
austar en sjúkrahúsið eða vestar,
þ. e. hvort ég var staddur á aust-
ur- eða vesturhvelinu. Og sá mögu-
leiki var enn, að maður væri, eins
og jörðin, tvískiptur; má það vera
líklegast.
Sjúkrahúsið er ekki kennslu-
stofnun; skiptistúdentar komast
hvergi að á slíkum stofnunum.
Byggingin er gömul, það elzta hátt
í tvö hundruð ára, minnir mig;
síðan hefur verið bætt við húsið á
tíu ára fresti; það er nú orðið all-
stórt með þessu móti, en jafnframt
hið mesta völundarhús að rata í.
,,Den stora och váxande betyd-
else, som kunskaper i fysikens
lagar och tankegángar har vid
deras tillámpning i biologiska och
medicinska sammanhang och för
förstáelsen av olika av lákaren
anvánda apparaturer, utgör bak-
grunden till kursen i medicinsk
fysik. Undervisningen avser dár-
för att ge en utbyggnad av real-
gymnasiets fysikkurs pá sádana
omráden, som spela en framtrád-
ande roll inom medicinen och
medicinsk mátteknik (t. ex. hydro-
dynamik, elektronik, röntgenfysik
etc.).“
Að lokum þakka ég ritstjóra
Læknanemans fyrir að hafa gefið
mér tilefni til að láta í ljós álit
mitt á ýmsum þáttum efnafræði-
kennslunnar. Vona ég, að umræð-
um um kennsluna í læknadeild
verði haldið áfram. Stuðla slíkar
umræður að því, að gerðar verði
nauðsynlegar breytingar á kennsl-
unni.