Læknaneminn - 01.03.1970, Blaðsíða 48

42
LÆKNANEMINN
gerð af Wölfler 1885 vegna
krabbameins í maga. Ein sér hef-
ir sú aðgerð fyrst og fremst þýð-
ingu við afrennslishindrun frá
maga til skeifugarnar, en hún get-
ur stafað af ýmsu. Oft voru ógleði
og uppköst fylgikvillar gastroent-
erostomíu og eins og að framan er
getið í sambandi við B-II aðgerð-
ina, var reynt að upphefja þessar
aukaverkanir með mismunandi
tengslum (stoma) garnalykkju við
maga. Beztu lausnina fann Braun
1892 með því að gera „side-to-
side“ anastomosis á milli aðfær-
andi (afferent) og fráfærandi
(efferent) garnalykkja, hina svo-
kölluðu „Brauns anastomosis“.
Roux afbrigðið (1897) er í því
fólgið, að jejunum lykkjan er tek-
in í sundur og neðri stúfurinn
saumaður upp í maga, en efri stúf-
urinn saumaður „end-to-side“ í
fráfærandi jejunum hluta. Þetta
afbrigði er m. a. oft hagnýtt við
gastrectomia totalis, þegar ekki er
hægt að gera oesophago-duodeno-
stomia.
Allt fram til ársins 1943, er
Dragstedt fór af stað með vago-
tomia totalis, þ. e. að skera sund-
ur báða vagusstofnana við þind,
má segja, að aðgerðir við maga-
og skeifugarnarmeinum hafi verið
annaðhvort B-I, B-II eða afbrigði
af þeim. Markmiðið var fyrst og
fremst að nema á brott sárið og
um leið verulegan hluta magans,
þannig að sýra magans minnkaði.
Hin svokallað vagotomia selec-
tiva var kynnt af Jackson árið
1958, og hefir unnið sér áhang-
endur í sívaxandi mæli. Eins og
nafnið gefur til kynna er hún í því
fólgin, að aðeins viss hluti vagus-
tauganna er skorinn sundur. Af
Mynd 2.
Helztu aðg-erðir ad naodum Billroth I: 1) Billroth I, 2) Hors-
ley, 3) von Haberer-Finney, 4) von Haberer, 5) Shoemaker.
(Rodney Maingot, 1969)