Læknaneminn - 01.08.1976, Qupperneq 40

Um 5. árið
Að loknu námsári '75 - '76
Segja má að á engan sé hallað, þegar sagt er að
5. árið sé það ár, sem best hefur tekist til með í
skipulagi og framkvæmd kennslu samkvæmt nýju
reglugerðinni. Kúrsarnir eru vel afmarkaðir, og yfir-
leitt er vel að þeim staðið. Kennsluárið 1974-1975
var sá háttur hafður, að próf voru haldin í lok hvers
kúrsus, en kennsluárið 1975-1976 var próftími
tvisvar á ári, í febrúar og maí og teljum við það aft-
urför.
Fjórar fyrstu vikur kennsluársins voru notaðar til
fyrirlestrahalds. Voru þar tekin fyrir nokkur undir-
stöðuatriði þeirra greina, sem kenndar eru á 5. ári.
Þessir fyrirlestrar nýttust illa, og var mæting í þá
léleg. Fjölmargir nemendur sáu sér leik á borði og
unnu fram í miðjan október, og slepptu þessum fyr-
irlestrum. Við teljum vænlegra að leggja þessa
haustfyrirlestra niður, en lengja í þeirra stað hvern
kúrsus um eina viku.
Kúrsinn í taugasjúkdómum er veiki punkturinn í
skipulagi 5. ársins. Aðrir kúrsar eru nú 6 vikur og er
vart nóg. Neurologiu-kúrsinn er hins vegar aðeins 3
Fœðingarjrœ&i á 15. öld. Keisaraskurður var stórhœttulegt
jyrirtœki og dánartala há.
vikur og hefur skapast þar rýmilegur tími Lil lesturs
eða vinnu. Athugandi er hvort ekki væri hægt að
koma þessum kúrs in í kúrsinn í lyflæknisfræði, t. d.
á 4. ári; og hann gæti þá fallið inn í kúrsakerfi svip-
að því sem lýst var í Læknanemanum, 4. tbl. 1975,
b!s. 27-35. Síðan væri hægt að þrískipta 5. árinu,
kenna þar aðeins barnalæknisfræði, kvensjúkdóma-
fræði og fæðingarhj álp og geðsjúkdómafræði og
taka upp 10 vikna kúrsa í hverri grein.
I vetur hafði lyfjafræðin ákaflega truflandi áhrif
á framkvæmd kúrsanna, en sem kunnugt er hefur
lyfjafræði miðtaugakerfisins verið kennd í janúar-
febrúar á 5. ári. Þetta stendur þó til bóta þar sem
búið er að fella þessa kennslu inn í 3. árið, og er
það vel.
Tau ifa sj ú kil ihn afrat ði
1 taugasjúkdómafræði fór kennslan þannig fram
auk fyrirlestra að hausti, að þrem vikum var varið í
kliniskt nám, en aðrar þrjár áttu menn frí til lesturs.
Allar sex vikurnar voru fyrirlestrar, fimm í hverri
viku.
Fyrirlestrarnir tókust yfirleilt vel, en efnið var
illa samræmt. Þannig kom það nokkrum sinnum
fyrir, að tveir kennarar fóru báðir yfir sama náms-
efnið. Auk þess er engin marklýsing til í greininni
og því var erfitt að átta sig á, hvaða námsefni er
ætlað til prófs.
Klínisku tímarnir voru oftast í höndum kennara
eingöngu. Sennilega væri heppilegra að fela nem-
endum að sjá um þá tíma sjálfir og skýra frá sjúkra-
sögu og skoðun, en kennari hafi hlutverk leiðbein-
anda og stjórni umræðum.
A Landspítalanum fór klíniska kennslan ágætlega
fram, en betur mætti nýta sjúklingafjölda deildar-
innar, en nú er gert.
Á taugaskurðdeild Borgarspítalans voru nemend-
30
LÆKNANEMINN