Læknaneminn - 01.11.1978, Blaðsíða 68

Túrisminn í hámarki.
ekki, því nú dundi á honum þetta voða högg svo sól-
gleraugun flugu í gólfið og hann á eftir.
Eigi allfjarri stóðu hinir Islendingarnir, sem kom-
ið höfðu með honum inn á barinn. Þar sem þeir sjá
hverju framvindur víkur einn jjeirra sér nú að enska
tröllinu og ætlar að grennslast fyrir um hvernig á
slíku framferði stæði. En sem fyrr er Englendingur-
inn ekki til viðtals og gerir sig líklegan til að kýla
þennan nýja óvin. En viti menn, nú er það landinn
sem er sneggri, og áður en Englendingurinn veit af
þá hefur Islendingurinn vafið hann örmum svo fast
að hann má varla andann draga. Hér var kominn
hinn ógurlegi „rúckenspenner“ sem hafði gripið
Englendinginn slíkum heljartökum, sem kallast
hryggspenna.
„Hvers konar slagsmálaaðferð er þetta eiginlega?“
hugsar Englendingurinn þegar vindhögg hans lenda
langt fyrir aftan hnakka íslendingsins. Fastar og
fastar þrýstir þessi ókunni maður honum að sér svo
að við liggur að hryggsúlan í honum brotni og rif-
bein andstæðingsins stingi hann á hol. Og áður en
hann veit tekst hann á loft og skellur niður á bakið
með Islendinginn ofan á sér. En nú drífur að fleiri
Englendinga, sem svolanum eru greinilega kunnir
og jíótti nóg orðið um hrakfarir hans. Upphefjast
nú slagsmál milli Islendinganna og Englendinganna,
sem enduðu fljótlega með því að Islendingunum var
hent út af pöbbnum enda ekki nema fjórir á móti
miklum fjölda Englendinga. Gætti jrar liðsmunar.
Sem betur fer meiddist enginn í jressum ryskingum,
og var jretta í fyrsta og jafnframt síðasta skipti, sem
Lúbarinn var heimsóttur.
Flestir áttu í örðugleikum með að komasl heim
þessa fyrstu nótt, enda vissu fæstir hvað upp eða
niður sneri í borginni, hvernig fá átti leigubíl, eða
yfirleitt hvernig standa átti í fæturnar. En allir komu
þeir aftur og enginn Jreirra dó, einn og einn tíndust
þeir til baka fram eftir nóttu, fullsaddir á næturlíf-
inu í það skiptið.
Er líða tók á dvölina kynntumst við betur öllum
aðstæðum og jteim stöðum, sem mest var varið í. Af
jreim stöðum sem mest voru sóttir má nefna Romeo
& Juliet, Cirklands og Cabin. Auk þess að fá sér
einn og einn bjór og skreppa stöku sinnum á ball
má nefna eftirfarandi sem dæmi um jtað hvernig frí-
tímanum var varið.
Helgunum var aðallega varið til ferðalaga. Eina
helgina fór stór hópur til tivolybæjarins Blackpool
á meðan annar stór hópur skrapp á hljómleika í
London, með þeim Eric Clapton og Boh Dylan. Um
Blackpool-ferðina er Jtað að segja, að flestir fengu
nóg, en í hljómleikaferðinni fengu fæstir nóg, enda
mun sú ferð hafa verið stórkostleg í alla staði.
Aðra helgi fór meiri hluti hópsins í hina árlegu
Wales-ferð og var sú ferð ágætlega heppnuð, að
minnsta kosti nóttin í Bangor.
Auk Jress má nefna heimsókn á æfingu hjá Liver-
pool-liðinu (sbr. mynd í Soccer), heimboð, báts-
ferðir og aðrar ferðir með Rotaryfólkinu. Skoðun
nýja sjúkrahússins í Liverpool, heimsóknir á skurð-
stofur annarra Liverpool-spítala o. fl.
Eins og undanfarin ár Jjá var Jrað J. M. Pearson,
sem af hálfu snúningsfólksins hafði mest með dvöl
okkar að gera. Munu flestir eiga erfitt með að
gleyma hjálpsemi og snúningslipurð Jressa svo ein-
staklega vingjarnlega og hlýlega manns.
60
LÆKNANEMINN