Læknaneminn - 01.09.1981, Blaðsíða 36

getur. Ef svo vel vill til aö lögreglu-
þjónar eru á gatnamótunum, hlýða
þeim allir. Árekstrar eru lítið mál
þarna, að minnsta kosti er lítill vandi
að losna við lögregluna, borga henni
eitthvað smáræði og þá er það mál
afgreitt. Sá hugsunarháttur er ríkj-
andi þarna að mesta virðingin er bor-
in fyrir þeim sem þverbrjóta allar
reglur og haga sér alveg eftir eigin
geðþótta.
Mitt í öllu þessu öngþveiti og lát-
um starfar þó félag læknanema, sem
er til sóma. Allt varðandi erlenda
skiptinema er mjög vel skipulagt. í
byrjun hvers mánaðar er haldið alls-
herjar partý fyrir alla skiptinemana.
Þar er útbýtt prógrami fyrir allan
mánuðinn. Þar er til dæmis boðið
upp á þriggja daga ferð til Alex-
andríu, eins dags ferð að Suez skurð-
inum og margt fleira, allt mjög ódýrt.
I þessar ferðir kemur alltaf þó nokk-
uð af egypskum Iæknanemum. Að
vísu eru farartækin ekki alltaf neinar
glæsikerrur en það er aukaatriði. Það
var mesta furða hvað það venst að
vera hálfdauður úr hita og svita í bíl.
Ég fór í allar þær ferðir sem stúd-
entar buðu upp á og voru þær allar
vel heppnaðar. Alexandría er borg
sem er gaman að skoða. Þar er mikið
um fornminjar, skemmtistaði og
heljarlöng baðströnd svo flestir finna
eitthvað við sitt hæfi. Helsti kostur
hennar er svo að hún er einn hrein-
asti og svalasti staður landsins.
Einum degi eyddi ég svo við Suez
skurðinn, nálægt borginni Ismailia.
Það var mikil umferð skipa frá ýms-
um Iöndum um skurðinn. Það sem ég
var mest hissa á var að brún skurðsins
er ágætis baðströnd sem mikið er
notuð. Betra er þó að synda ekki of
langt út, því maður yrði fljótt kaf-
sigldur.
Hitastigið var yfirleitt á bilinu 33-
38°C og geysilegt ryk. Það var ekki
nema von að nóg væri rykið, því það
rignir ca. 3 daga á ári ef vel lætur og
svo er eyðimörkin rétt við borgar-
mörkin. Okkur stelpunum þótti hálf
súrt í broti að strákarnir gátu gengið í
stuttbuxum, en það var ekki auðvelt
fyrir okkur. Ef einhver okkar vogaði
sér í stuttbuxur, lá við að allir egypsk-
ir karlmenn gláptu úr sér augun. Það
er sem sagt ekki siður að kvenfólk
klæðist öðru en pilsi þar.
Þegar fólk heyrði að ég kæmi frá
Islandi, varð oft smá þögn og svo var
spurt: Hvar er það? Á suður- eða
Við hof drottningarinnar Hapshepsut
Agouza spítali
norðurhvelinu? Það er kannski ekki
mjög skrítið þótt fólk þekki ekki
þetta litla sker. Einnig vakti gífurlega
athygli að hér liðist það að fólk byggi
saman í óvígðri sambúð.
í Kairo má sjá ýmiss konar hús-
næði. Flest húsanna fannst mér ekki
sérlega reisuleg og fátækrahverfin
voru vægast sagt hörmuleg. Ég hélt
einu sinni að við værum að keyra
gegnum ruslahauga, en þegar betur
var að gáð reyndist þetta vera íbúð-
arhverfi. Þurfti að beita mikilli at-
hygli til að sjá að þetta væru eins
konar skýli fyrir fólk og víða sést
svartur reykur liðast upp.
Í Egyptalandi eru um 92% íbú-
anna múhameðstrúar og er því ekki
leyfilegt að drekka alkóhól. Það má
finna einstaka vínbúð í borginni og
sumir matsölustaðir selja bjór. Al-
mennt virðir fólk þetta bann, en það
er helst yngra fólkið sem brýtur það.
Mér fannst það furðulegt að í svo
stóru samfélagi sá ég aldrei vín á
nokkurri manneskju.
Ekki er hægt að skilja við Egypta-
land án þess að minnast á fornminjar.
Um það bil I 1 km frá miðborginni
eru Gizeh pýramídarnir, Keops,
Kefren, Mykerinos og Sphinxinn.
Manni finnst óraunverulegt að þeir
séu svona gamlir, síðan ca. 2700 f.
Kr. Það sést á þeim að eyðimerkur-
sandurinn vinnur sitt eyðileggingar-
starf jafnt og þétt þó hægt fari. Þarna
er allt krökkt af ferðamönnum yfir
daginn, aðallega þýskum og spönsk-
um. Þegar komið er kvöld, eftir
klukkan 9, er hins vegar rólegt þarna
og virkilega þess virði að rölta um og
skoða. Inni í miðri Kairo er svo The
Egyptian Museum. Þar eru geymdir
allir helstu dýrgripirnir sem fundist
hafa víðsvegar um landið. Þetta safn
er svo mikilfenglegt að sennilega þarf
10 daga til að skoða það svo sæmileg
mynd sé á. Þarna er alveg geysilegur
fjöldi af skartgripum, styttum og
ýmsum öðrum fornminjum. Það er
34
LÆKNANEMINN - 34. árg.