Úrval - 01.06.1963, Qupperneq 44

52
ÚR VAL
glöð yfir þessum lirskurði, sem
reynzt hefur réttur, en ekki veit
ég hvort okkar var glaðaða, ég
eða hann.
Sigurð'Ur Magnússon var fædd-
ur á Skorrastað í Norðfirði 24.
nóvember 1869. Hann var sonur
séra Magnúsar Jónssonar, sem
síðast var prestur í Laufási við
Eyjafjörð og konu hans Vilborgar
Sigurðardóttur frá Hóli í Keldu-
hverfi. Sigurður var bróðir hins
kunna stjórnmálamanns Jóns
heitins Magnússonar forsætisráð-
herra. Sigurður lauk stúdents-
prófi árið 1893, og læknaprófi við
Kaupmannahafnarháskóla árið
1901. Veturinn 1901—1902 var
hann kennari við Tæknaskólann
i Reykjavik. Frá 1902—1907
dvaldi hann erlendis við fram-
haldsnám, lengstum í Danmörku,
og starfaði i sjúkrahúsum og
heilsuhælum. Frá 1907—1909
starfaði hann sem Tæknir i
Reykjavík. Hann fór þá aftur
utan til þess að búa sig undir að
taka við Vifilsstaðaheilsuhæli. En
um þær nnindir, 31. maí 1909, var
hornsteinninn að hælinu lagður.
Tók hælið svo til starfa árið eft-
ir, 5. september 1910. Var þá
Sigurður Magnússon sjálfkjörinn
fyrsti yfirlæknir hælisins sökum
menntunar sinnar. Hann hafði
lagt sérstaka stund á þá grein
læknisfræðinnar, og kynnt sér
starfshætti og meðferð berkla-
sjúklinga, bæði á hælum í Dan-
mörku, Austurríki og víðar.
Hann unni bókmenntum og
listum, las mikið og fylgdist með
öllu sem gerðist, einkum á lækna-
sviðinu. Þrátt fyrir þrotlausar
annir við starf og stjórn hælis-
ins, ritaði hann fjölda greina,
einkum um berklaveiki, í erlend
tímarit. Má fullyrða, að á þeim
árum og alla sína tið hafi Sig-
urður Magnússon verið einhver
þekktasti íslenzki læknirinn er-
lendis. Frá árinu 1927 var hann
stöðugt einn af meðritstjórum
aðalberklarits Norðurlanda. (Acta
tuberculosa Skandinavica). Saga
berklaveikinnar á íslandi er eitt
kunnasta rit hans um læknis-
fræðileg efni. Sú ritgerð var birt
sem fylgirit við skýrslu heilsu-
hælisins á Vifilsstöðum árið 1922.
Rekur yfirlæknir þar gang
berklaveikinnar frá upphafi, mest
samkvæmt athugunum hans sjálfs.
Sigurður Magnússon var mik-
ill athafnamaður. Hann lét sér
ekki nægja hin daglegu störf,
sem þó virðast hafa verið yfrið
yfirgripsmikil. Hann vann á enn
viðari vettvangi að berklavörn-
um. Árið 1919 sat hann í milli-
þinganefnd með læknunum Guð-
mundi Magnússyni og Magnúsi
Péturssyni. Berklavarnarlögin frá
1921, eru árangur af starfi þeirr-
ar nefndar. Þau munu ávalt verða
i