Úrval - 01.06.1963, Síða 85
STARFI niinu sem
tauga- og geðsjúk-
dóinafræðingur, hef
ég hlustað á lýsingu
á næstum ölluin
hugsanlegum vandamálum, sem
hrjáð geta manninn. Engir tveir
eiga við nákvæmlega sömu
vandamál að striða. Mannlegt
eðli er óumræðilega flókið og
margbreytilegt fyrirbrigði. En
allir þeir, sem koma til mín i
Ieit að hjálp, eiga eitt sameigin-
legt. Allir eru þeir að leitast við
að leysa eitthvert vandamál — og
öllum mistekst þeim. Venjulega
veita sjúklingarnir máttvana
gremju sinni útrás í fyrstu heim-
sókn sinni og segja með uppgjöf
í röddinni: Ég hef reynt allt,
sem mér getur dottið i hug að
reyna, læknir.aZZf. Hvaðíósköp-
unum á ég að gera?“
Ráð það, sem ég gef oft fólki
þessu, er mjög einfalt, og ætíð
vekur það jafnmikla furðu þess:
„Hættu að reyna“.
Þetta hljómar sein uppgjöf,
eða er ekki svo? í rauninni virð-
ist þetta vera fáránlegt svar, en
svo er þó ekki. Eftir meira en
40 ára reynslu er ráð þetta samt
langbezta læknisráðið, sem ég
get gefið.
Ég skal nú skýra frá því, á
hverju ég grundvalla þessa skoð-
Ráð við
taugaþenslu
Maðurinn ræður yfir
heilum hafsjó af varaorku,
sem hann grípur sjaldan
til, stundum aldrei.
Sú uaraorka býr í hinni
bluádandi vitund.
Eftir Smiley Blanton, M. D.
un rnina. Innra með okkur hefur
hinn alvitri Skapari komið fyrir
dásamlegum varasjóði af hug-
rekki, orku og vizku, sem við
ausum sjaldan af. Þessi vara-
sjóður er undirvitund vor eða
nánar tiltekið hin blundandi vit-
und vor. Líkt og rafall sér hún
um orku þá og kraft, sem við
þörfnumst til þess að lifa líf-
inu. Þessi kraftur — þetta afl
— er í mörgum myndum. Það,
sem við köllum eðlisávísun, er
Eeader's Dlgest —
93