Úrval - 01.06.1963, Side 111

HVAÐ MÁ LÆRA AF HEGÐUN DÝRANNA?
119
ið, þaut apinn yfir gólfið og
klifraði upp rimlana, til þess að
koma lyktarmerki sínu á slána
beint fyrir framan okkur. Þótt
hann hefði mátt tala, hefði hann
ekki getað sagt það á auðskildari
hátt. „Hér bý ég. Snautið þið í
burtu.“
Að þessu loknu stökk hann
upp á hilluna sína og horfði á
okkur með sjálfsánægjusvip hins
hreykna eiganda á litla smettinu.
„í frumskóginum," sagði dr.
Hediger — „getur maður fund-
ið mörg dýraheimili. Þau hafa
hvorki loft né veggi, en þeim er
samt skift í sérstakar ibúðir:
Baðstofu, svefnherbergi, barna-
herbergi, sólbyrgi o. s. frv. Ef
ekki er opinber baðstaður í ná-
grenninu þá hefur hver „íbúð“
sérstakt baðherbergi.
Meðal flestra spendýra ríkir
sterk valdalöngun og metnaðar-
girnd og hin sömu einkenni
finnast jafnvel hjá sérstökum
tegundum fiska, a. m. k. ef þeir
eru í fiskabúri.
Hver fiskur kemst fljótt að
því, yfir hverjum hann getur
ráðið og fyrir hverjum hann
verður að víkja. Há staða í sam-
félaginu veitir forréttindi meðal
fiska eins og hjá mönnum. Það
auðveldar fæðuöflun, makaval og
það veitir jjeim eignarrét á bezta
horni fiskabúrsins.
Við lítum á hóp úlfa sem eina
villtustu og agalausustu dýra-
hjörð, sem hugsazt getur. En
samanborið við samfélagslegar
siðareglur úlfanna, eru siðaregl-
ur mannanna og stéttakerfi
þeirra ærið viðvaningslegur
barnaskapur. Ég hef lesið vís-
indalega skýrslu um hátíðlegt
háttalag og táknrænt látbragð
úlfa í dýragarðinum i Basel i
Sviss. Höfuðburðurinn, hreyf-
ing eyrnanna, hárreising á sér-
stökum hlutum líkamans, hrukk-
um á enni, hve mikið sást í
tennurnar og fyrst og fremst
staða rófunnar — um allt þetta
gilda fastar reglur.
Ef lágtsettur úlfur nálgast for-
ystuúlfinn, með uppreist skottið,
getur það auðveldlega kostað
hann lífið. Skottið á að liggja
milli afturfótanna, inn undir
kviðinn eins og það sé límt þar
fast. Milli-stéttar úlfur getur leyft
sér að láta skottið hanga niður
i návist foringjans en vei honum,
ef hann vegna fávisku eða stór-
mennskuæðis, lyftir þvi hærra
en lárétt.
Bavianar fylgja enn strangari
stéttaskipun. Það sést bezt á
hinni gagnkvæmu „hárhirðingu"
sem er, að undanskildri eðlun
og barnauppeldi, ein mikilvæg-
asta starfsemi þeirra. Fullorðin
apynja má hreinsa og greiða
feld foringjans með báðum hönd-
um en karlapi aðeins með ann-