Úrval - 01.06.1963, Qupperneq 124

132
ÚR VAL
Litlu síðar fundu hann og menn
hans nokkra dauða, japanska
hermenn, sem jjeir suðu og átu.
Þeir fengu allir magakvalir og
Noda sjálfur voðaleg úthrot um
allan líkamann — sem kann að
hafa bjargað lífi hans. Veg'na
þessara útbrota þoldi hann ekki
að klæðast neinum fötum og
liann varð svo ólystilegur út-
lits, að enginn vildi leggja sér
hann til munns, þegar kjötið
þraut og félagar hans tóku að
drept hverjir aðra.
„Ég velti því fyrir mér, hvað
mundi bjarga mér“, sagði Noda
síðar ■— Ameríkumennirnir voru
á liælum okkar, með öll sin vopn,
sumir eyjaskeggjar eltu okkur
með eitruðum örfum og Japanir
átu .Tapani. Við komum í þorp
innfæcfdra þar sem þorpsjbúar
höfðu verið vingjarnlegri og
báðum þá ásjár.“
Þorpsbúar fylgdu Japönum til
annars þorps, sem nefndist Gufu,
þar sem sú trú ríkti að þegar
blökkumaður dæi, þá endur-
holdgaðist hann með hvítt hör-
und.
Nú vildi svo til að höfðing-
inn í Gufu og kona hans höfðu
fyrir skömmu misst einkason
sinn, ungan mann, Ringari að
nafni og þegar Noda birtist,
hljóp hin barnunga móðir á móti
honum og hrópaði: „Ringari!
Ringari!“ Næstu fimni árin lifði
Noda í hlutverki Ringaris.
Höfðinginn í Gufu vænti að
hinn fölleiti fóstursonur sinn
mundi verða kyrr í j)orpinu, taka
sér einhverja unga stúlku fyrir
konu, og verða höfðingi að sér
liðnum. En nokkru síðar komu
ástralskir eftirlitsmenn til þorps-
ins og að fáum mánuðum liðnum
var Noda aftur kominn til Naga-
saki.
A Gniur, vestasta umráða-
svæði Bandaríkjamanna leyndust
í sextán ár, eða til í maí 1960,
tveir japanskir hermenn, Mar-
asti Ito og Bunzo Minagawa.
Seint árs 1953 var japönsku
stjórninni heimilað, að senda
menn til Guam, til þess að safna
þar saman beinum látinna her-
manna og flytja þau heim til
greftrunar.
Þessir sendimenn heyrðu svo
mikið talað um japönsku eftir-
legukindurnar á eyjunni að þeir
stungu upp á því, að eitthvað
yrði gert til þess að korna þess-
um mönnum heim, þegar þeir
komu aftur til Japan. Japanska
stjórnin sendi heilmikið af blöð-
um og bæklingum til Guam, j>ar
sem þeim var dreift um þá staði,
er líklegast var að hellisbúar
fyndu þá. í þessum blöðum var
meðal annars getið um það að
verðið á baunaiköku væri 10 yen
(japönsk mynt)