Úrval - 01.06.1963, Blaðsíða 148
156
ÚRVAL
„Ég er hr. Steinmetz. Hef ég
þann heiður að ávarpa hr.
Rudolf Eickemeyer?“
Allt í einu fór Eickemeyer að
brosa, og mælti vingjarnlega:
„Sprechen Sie Deutsch?" (Talið
þér þýzku?).
Litli kroppinbakurinn greip
þakksamlega til móðurmálsins
og dró upp meðmælabréf. Eic-
kemeyer las það og tók að
spyrja Steinmetz af miklum
áhuga um nýjustu framfarir
erlendis í raffræði Þvi næst
beindust samræðurnar að einka-
málum, og það kom í ljós, að
þessir tveir, að ytra útliti svo
gerólíku menn, voru mjög líkir
í hugsunarhætti. Eyckemeyer
hafði einnig í æsku lent í brös-
um við þýzka einræðisstjórn og
orðið að flýja frá háskóla sin-
um til hins Nýja Heims. Hann
hafði sömu andúð á Bismarch
eins og Steinmetz og bar í
brjósti sömu draumsýn um ver-
öld án einræðisherra og styrj-
alda.
Þeir ræddu í tvær klukku-
stundir um stjórnmál, heim-
speki, bókmenntir, stærðfræði
og loks um hattavélar. Að sam-
ræðunum loknum var Stein-
metz ráðinn sem teiknari með
12 dollara launum á viku.
Mikið starf er leyst af hendi
í þessum heimi af fólki, sem
ekki tekur á heilu sér, og Eic-
kemeyer hafði brátt fulla á-
stæðu til að samgleðjast sjálf-
um sér yfir ráðningu Stein-
metz. Hinn ungi Þjóðverji var
gæddur takmarkalausum eld-
móði, og einstökum hæfileika
til fullkominnar hugareinbeit-
ingar langtimum saman. Þótt
hann hefði þrautir í baki og
verkjaði i spóafætur sína af
þreytu, áður en dagsverkinu
var lokið, var það aldrei á
nokkurs manns vitorði. Stein-
metz hafði fyrir löngu lært að
lifa við þrautir og þreytu.
Aðeins ein kyndug hugmynd
henti til þess, að hann beindi
nokkurn tíma huganum að van-
skapnaði sínum. Þegar hann
sótti um borgararétt eins og
hann brátt gerði, voru honum
fengin eyðublöð til útfyllingar.
Þegar hann kom að eyðunni
fyrir nafn sitt, hikaði hann við
og liugsaði ráð sitt. Sem ame-
rískur ríkisborgari fannst hon-
um rétt að nafn hans hljómaði
amerískara heldur en Karl.
Hann ritaði þvi Charles. Eyðu-
blaðið gerði ráð fyrir miðnafni
(eða öðru nafni) og honum
þótti August Rudolf alltof
þýzkt.
Þegar hann fór að leita i
huga sér að nýju miðnafni,
minntist hann atviks frá há-
skólaárum sínum, Hann gerðist