Úrval - 01.06.1963, Page 162
170
UR VAL
upp úrskurð sinn nieð slíkri
alvöru, að það var beinlinis
hrifandi.
Steinmetz kom fyrir sleðum
og rólum á flötinni fyrir fram-
an húsið, og hróp og köll
barnanna, sem léku sér þar,
virtust aldrei trufla hann i
starfi hans. Allt samneyti við
börnin virtist endurnæra hann,
og kvöldsögurnar, sem hann
sagði börnum Haydens urðu
eins konar helgiathöfn, sem
gekk fyrir öllu öðru.
Henry Ford, sem þá var ný-
orðinn frægur fyrir T-model
sitt, leitaði eitt sinn ráða hjá
Steinmetz. Framljósin á bifreið
hans fengu orku frá rafsegli, og
var sú orka nægileg, þegar
vagninn var á fullri ferð, en
Ijósin dofnuðu og dóu út, þeg-
ar vagninn hægði á sér. Og með
aliri sinni tæknisnilli hafði
Ford ekki tekizt að leysa þetta
vandamál.
Hinn frægi maður borðaði
meðdegisverð með fjölskyld-
unni og síðan fór Steinmetz með
liann inn í skrifstofu sína. Þeir
voru niðursokknir i samræður
um vandamálið, þegar dyrun-
um var hrundið upp og inn
trítlaði Midge litla í náttfötun-
um.
„Það er kominn háttatimi,
pabbi,“ sagði hún. Steinmetz
reis þegar á fætur og sagði við
Ford: „Það er kvöidsagan núna,
ég kem aítur eftir hálftima.“
Ford var steini lostinn. Hann
var ekki vanur að vera ónáðað-
ur, einkum ekki af smábörnum,
og álit hans á Steinmetz rénaði
þegar verulega. Hefði nokkur
lest farið frá borginni á þess-
ari stundu, hefði hann farið
með henni. í stað þess reik-
aði hann um götur Schenectady
i hálfa klukkustund og sneri
síðan ólundarlega aftur heim til
Steinmetz.
Hann var lánsamur að hann
skyldi gera það. Þegar Stein-
metz kom niður aftur, teiknaði
hann í skyndi á pappírsblað
lausnina á vandamálinu með
ijósin, sem hann var búinn að
liugsa sér.
ÆBINGI.
Að eignast fjölskyldu virðist
hafa mildað skap Steinmetz.
Sandeðluskrímslið og' krókódil-
arnir hurfu úr dýragarði hans,
og í staðinn komu hundar og
kettir. í gróðurhúsi hans voru
komin brönugrös (orkideur) í
stað kaktusanna og félögum
hans fannst hann vera léttari
í skapi. En æringinn var jafn
ofarlega i honum — eins og
áreksturinn við Major Andrews
bar vitni um.
Dag nokkurn, þegar Stein-
metz var nýbúinn að fá annan