Úrval - 01.06.1963, Síða 165

SNILLINGURINN MEÐ BARNSHJARTAÐ
173
hringinn. En i lieilt sumar kom
engin elding nálægt hæðinni.
En dag einn vorið 1920 veitti
náttúran Steinmetz nokkra
hjálp. Hann ók ásamt einum
stofusveini sínum, Emil Rem-
seheid, til sumarbústaðar sins i
Camp Mohawk. Þegar þangað
kom var bústaðurinn i rústum
eftir eldingu. Steinmetz virti
rústirnar fyrir sér glaður. „Aktu
aftur til bæjarins og sæktu
myndavél,“ sagði hann við
Emil. „Ég ætla að taka mynd
af hverju smáatriði."
Þegar Emil kom aftur með
myndavélina, lilafði Steinmetz
rakið slóð eldingarinnar. Henni
hafði slegið niður i háa tréð við
framhlið hússins, siðan inn um
glugga og i málmlampa, sem
stóð á vinnuborðinu, því næst
eftir leiðslum hans, sem hún
bræddi á leiðinni, hljóp síðan í
langa útleiðslu, sem var hönkuð
upp úti og hékk á trésnaga á
húsveggnum í svo sem 12 hönk-
um. Þegar þangað kom, yfirgaf
eldingin leiðsluna, þaut i gegn-
um vegginn í bakið á spegli,
sem hékk á veggnum.
Steinmetz horfði næstum ást-
úðlega á skaddaðan veg'ginn og
spegilbrotin. „Emil, þessi vir-
hönlc og þessi spegill kenna okk-
ur, hvernig við eigum að
vernda orkuleiðslur okkar.
Komdu ekki hingað inn fyrr en
ég er búinn að koma öllu sam-
an aftur.“
Það sem eftir var af helgar-
fríinu skreið hann á fjórum
fótum og tindi upp hvert ein-
asta smáspegilbrot og setti þau
saman með ýtrustu umhyggju.
Þegar þessu loks var lokið, lét
hann samsetta spegilinn á milli
tveggja glerplata og festi sam-
an rendur þeirra með limbandi.
Á silfurbakhlið spegilsins var
brennd skýr mynd af innrás
eldingarinnar.
Upp frá þessu hóf Steinmetz
leit, sem stóð i tvö ár. Henni
fylgdu geysimiklir útreikningar,
undarleg og fyrirferðarmikil
tæki og alls konar rannsóknir
og tilraunir, sem samstarfs-
menn hans gátu ekki séð neitt
samband á milli. Öll borgin
vissi að eitthvað stórfenglegt
var á seyði. Og brátt kvisaðist,
að hann væri að reyna að fram-
leiða eldingar, í þvi skyni að
geta varast þær og stjórnað rás
þeirra.
Viðbrögð manna við þessari
fregn, voru á ýmsa lund. Bók-
stafstrúarmenn fordæmdu það,
sem óleyfileg afskipti af ráð-
stöfunum Guðs. llinir vísu feð-
ur borgarinnar óttuðust að
Steinmetz væri að skapa ógur-
lega hættu fyrir lif og eignir
borgarbúa. Og sumir vísinda-