Úrval - 01.06.1963, Qupperneq 168

176
börnunum það, svo að þá er
mitt atkvæði ónýtt.“
Ferðin vestur varð ein löng
sigurför. Hvar sem stanzað var,
þyrptist fólkið um lestina til
þess að fá að sjá þessum „nú-
tíma Júpíter“ bregða fyrir.
Borgarstjórar og landstjórar
ýttust á um að verða ljósmynd-
aðir með honum. Boð um að
flytja tölu streymdu frá öllum
borgum á leiðinni. Hann þáði
nokkur slík boð, og talaði ávallt
fyrir troðfullu húsi.
í Hollywood tóku hin ó-
krýndu konungshjón, Douglas
Fairbanks og Mary Pickford á
móti honum. í Del Monte var
ræðu hans á þingi vélaverk-
fræðinga tekið með geysilegum
fögnuði. Það var hylling frá
mönnum, sem var ljóst, hvílík-
um grettistökum hann hafði
rutt úr vegi þeirra.
Alls stóð „orlofið“ í sex örv-
andi, en ákaflega erfiöar, vikur.
Þegar hann, 12. október, kom
heim til Schencetady, kvartaði
liann ofurlítið um þreytu.
„Á næsta ári förum við til
Miðjarðarliafsins. Þá þarf mað-
ur ekki að ganga eins inikið,“
sagði liann dauflega við Car-
inne. Svo fór hann að hátta.
Daginn eftir var hann enn
þreyttur, og læknir var sóttur.
„Ofþreyta,“ sagði læknirinn, og
ÚR VAL
fyrirskipaði rúmlegu og full-
komna hvíld.
Steinmetz nöldraði en hlýddi.
Morgunin 26. okt. 1923 fór Billy
litli með morgunverð á bakka
upp til afa síns, og fann hann
örendan í rúmi sínu. Svipur
hans var alvarlegur, en enginn
vottur um sársauka eðá áhyggj-
ur. Hjarta hans hafði stanzað
eins rólega eins og rafall, sem
straumurinn hefur verið tek-
inn af.
Steinmetz efaðist lengst af um
tilveru guðs. „Ef guð er til,“
sagði liann einu sinni, „hvers
vegna hefur hann þá gefið mér
svona léleg augu, þegar ég þarf
svona margt að gera?“
Síðar mildaðist skap hans, og
hann játaði fúslega, að eitthvað
hlyti að vera „hinum megin“.
„Sá dagur mun koma,“ sagði
hann, „að visindamenn munu
beina rannsólcnum sínum að
guði og bæninni, og andlegum
öflum, sem hingað til liefur
naumast verið snert við.“
En hvaða trúarbrögð, sem
hann kann að hafa aðhyllst, var
allt líf hans helgað kærleika,
óslitinn trúarboðskapur. Hann
skorti ekki tækifæri til að safna
auði, en það, sem hann eftirlét,
var furðulega lítið. Húsið og
hóflega peningaupphæð eftirlét
hann kjörsyni sínum, fastan lif-
eyrir fyrir systur sína, og smá