Úrval - 01.06.1963, Qupperneq 175

SAGA ZEPPELIN-LOFTFARANNA
183
lak límkenndur vökvi úr hita-
beltisávöxtum, sem faldir höfðu
verið hátt uppi í grindinni niður
á alla, sem gengu framhjá.
Illviðriskvöldið fyrir 25 árum
begar Hindenburg var að búa sig
undir að leggjast við stjóra, var
Graf Zeppelin statt fyrir vestan
Canary Eyjarnar á leið til Suður-
Ameríku.
í Lakehurst, New Yersey, var
hafinn undirbúningur að því að
taka á móti Hindenburg. Loftfar-
ið kom með 73 hnúta hraða, í
590 feta hæð. Pruss loftfarsforingi
flaug yfir flugvöllinn og sneri við
til að Ienda, jafnframt þvi, sem
hann hleypti gasi úr framgeym-
unum og varpaði út kjölfestu að
aftan.
Klukkan 7,21 e. h. féllu fyrstu
landfestarnar til jarðar. í far-
þegarýminu hallaði Otto Clem-
ens Ijósmyndari sér út um glugga
og tók myndir af því sem var að
gerast fyrir neðan. Hann vissi
það ekki fyrr en filman hans var
framkölluð nokkrum dögum síð-
ar að á myndinni sáust logar, sem
endurspegluðust í vatnspollum á
jörðunni.
Einn hinna nærstöddu, Gage
Mace, minntist þess síðar, að
„neistaflug gaus skyndilega upp
fremst í loftfarinu, sem breytt-
ist á næsta andartaki í gula eld-
súlu . . .“
Fyrir ofan hrösuðu farþegarn-
ir hvorir um aðra — hópur hróp-
andi, kallandi manna. Joseph
Spah, fimleikaniaðufinn braut
rúðu, skreið út og hékk þar á
annarri hendi. Þegar loftfarið
tók að hrapa, féll hann niður.
Ungfrú Miller var dregin út úr
Ijrennandi káetunni af björgun-
armönnum. Frú Kleeman gefck
blátt áfram niður landgöngu-
stigann.
Áhálfri mínútu fórust 35 mann-
eskjur eða slösuðust hættulega.
Þetta voru endalokin á tíma-
bili. Stóru loftskipin höfðu orðið
hluti sögunnar. Opinberar rann-
sóknir komust að þeirri „minnst
ósennilegu“ niðurstöðu að hydro-
gen hefði síazt út úr geymunum
og rafmagn því næst kveikt i því.
Urskurðurinn var ekki sérlega
sannfærandi þá og enn siður nú.
Nýjar sannanir benda til
skemmdarverka, sem einhver af
áhöfninni hefði unnið —■ einhver
meðlimur bandarísku and-nazisku
neðanjarðarhreifingarinnar.
Enn eitt loftskip átti eftir að
fljúga: Z - 130. Það flaug yfir
Ermarsund til að leita að radar-
stöðvum fyrir heimsstyrjöldina
síðari. Því næst var það tekið í
sundur vegna alúmíniumþarfar.
Stærstu fuglarnir, sem nokkru
sinni hafa flogið, eru horfnir,
liðnir undir lok eins og dino-
saurus og risaeðlur og sjást
sennilega aldrei framar.