Úrval - 01.04.1969, Page 7

5
ÞÓRBERGUR
ÞÓRÐARSON
varð áttræður um
daginn, og í tilefni
af því rifjaðist
upp fyrir okkur
saga, sem við
heyrðum nýlega
um hann, hvort
sem hún er sönn
eða login. Eins og kunnugt er bar
það til fyrir nokkru, að Þórbergur
kom ekki heim til sín á venjulegum
tíma, en hann er eins og kunnugt
er allra manna vanafastastur. Var
því óttast, að eitthvað hefði komið
fyrir hann og auglýst eftir honum í
útvarpið. Síðar kom í ljós, að Þór-
bergur var heill á húfi. Hafði hann
hitt mann, sem kunni sögur af séra
Árna Þórarinssyni, farið með hon-
um heim og gleymt tímanum.
Þegar Þórbergur kom loks heim,
hafði að vonum verið mikið uppi-
stand á heimilinu. Er hann birtist í
dyrunum, galvaskur og hress að
vanda, tók Margrét á móti honum
með þessum orðum:
— Að þú skulir voga þér að
koma lifandi heim, Þórbergur!
VILMUNDUR
JÓNSSON, fyrr-
um landlæknir, er
jafnan snöggur
upp á lagið, eins
og sagt er; skjót-
ur til svars, orð-
heppinn og stund-
um meinlegur.
Þegar hann var
læknir á Isafirði, kom eitt sinn til
hans kona og bar sig mjög aumlega.
Þessi kona var tíður gestur á lækn-
ingastofunni. Hún þjáðist af alls
kyns sjúkdómum og lýsti líðan
sinni átakanlega, þótt ekki væri
hægt að sjá, að neitt væri að henni.
Umræddan dag var hún í essinu
sínu og endaði harmakvein sitt með
þessum orðum:
— Ó, mér líður alltaf svo illa!
Þá byrsti Vilmundur sig og sagði
hvatskeytslega:
—• Hver segir, að þér eigi að líða
vel?
KVÖLD NOKK-
URT á stríðsárun-
um, þegar Lund-
únaborg var ljós-
laus, kom Chur-
chill akandi í
leigubíl að BBC
til þess að flytja
þar ræðu. Hann
bað bílstjórann að
bíða eftir sér, en bílstjórinn, sem
þekkti ekki Churchill í myrkrinu,
kvaðst því miður ekki geta það.
Churchill spurði um ástæðuna, og
bílstjórinn kvaðst ætla að fara
heim til sín til að hlusta á Chur-
chill flytja ræðu í útvarpið.
Þetta svar líkaði Churchill stór-
vel og stakk því vænni peningaupp-
hæð að bílstjóranum.
— Á ég að fá þetta allt, herra?
spurði bílstjórinn undrandi.
— Já.
— Það munar ekki um það! Til
helvítis með Churchill! Sg bíð þá
eftir yður, herra!