Úrval - 01.01.1974, Qupperneq 51

49
HÚN TENGIR EVRÓPU OG ASÍU
í sumar voru þarna hin fegurstu
skip á ferð, eitt af öðru, fánum þak-
in og litum skreytt og sýndu vissu-
lega blómann af hafknörrum heims-
ins.
Olíuskip, togarar, herskip, munu
einnig bætast í hópinn, unz Istan-
bul sýnir sannarlega alþjóðlegan
blóma af hafgnoðum veraldar.
FERJUR VEÐURTEPPTAR
Hinir sögulegu ferjubátar eru þar
ennþá. Sveimandi fram og aftur
milli meginlandanna. Engin þjón-
usta hefur verið mikilsverðari fyrir
velmegun þessarar borgar með sín-
ar þrjár milljónir manna.
„Ég hef verið 20 ár með Bospor-
usferjurnar og önnur 20 ár þar áð-
ur sjómaður á Miðjarðarhafi og
Svartahafi,“ sagði Nail Karademir
kafteinn, og ferjan hans Yalova var
20 ára gömul. Og fyrir 6 árum var
henni breytt úr kolabrennara til
olíueldsneytis. „Hraði? Engin þörf
fyrir mikinn hraða, en ef nauðsyn
krefur kemst hún tíu hnúta.“
Samt er Yalova alveg sérstakt
skip að eðli og útliti, auðug að
góðviði og glansandi messing.
„Hún veldur sjaldan vandræðum
til stjórnar umferðinni,“ sagði skip
stjórinn, nema þegar svo er, að sex
verða að liggja saman hlið við hlið.
„Straumarnir á sundinu eru verri,“
bætti hann við. Á einum stað getur
straumfallið náð sjö hnúta hraða.
Yalova flytur aðeins farþega. En
til eru aðrar ferjur, sem flytja
meira en fimm milljónir bifreiða
árlega fram og aftur yfir Bosporus.
Fjögurra til fimm stunda leið er
ekkert einsdæmi, meðan skipað er
um borð, og sé veður einnig til ama
getur biðin eða töfin nálgast tvo,
þrjá daga. Það má því gera ráð
fyrir, að nýja brúin verði mörgum
hugarléttir.
Samt er Istanbul og verður áfram
yfirþyrmandi af umferð og þving-
andi þrengslum. „Brúin bætir úr
vanda í bili, hugsa ég,“ sagði einn
umferðardómarinn. „En fljótlega
verður allt aftur í sömu kösinni.
Sá dagur kemur, að einum bíl verð
ur of margt hér og allt verður í
hönk og flækju, sem enginn leysir.
Já, sá dagur kemur og því fyrr því
betra.“
Eins og margir aðrir í Istanbul
óttast hann bifreiðafjöldann, eink-
um þá amerísku bíla af viðhafnar-
gerð. Ef til vill hefur engin borg
fært fleiri fórnir af fótgangandi
fólki, og þar eru De Soto dugleg-
astir við drápin. Þessi farartækja-
þröng er þéttust við Galatabrú, sem
er ein af þrem (ein þeirra er í
smíðum) yfir Gullna Hornið. En
einmitt þar ólgar lífið heitast í Ist-
anbul á sinn sérstæða hátt.
Enn er klukkan ekki 6 að morgni.
Samt stendur maður á brúnni, hald
andi þrem tylftum loftbelgja á
flögri. Þeir hefjast hátt á mjóum
þráðum og sjást ótrúlega langt að
í fölri skímu morgunsins. Bráðlega
nálgast annar, sem ber 4—5 metra
langt kýprustré á bakinu. Um hálf-
sjö-leytið kemur sölumaður, ekki
eldri en fimmtán ára, breiðir striga
renning á gangstéttina á brúnni og
raðar á hann nokkrum stöflum af
gulum gúmmíhönzkum. Rétt þarna
hjá er róðrarbátur að leggja af stað