Goðasteinn - 01.12.1964, Síða 8

hvað með sér heim, helzt nokkrir saltaðir fýlar. Einar þáði með
miklu þakklæti, því þörfin var mikil að koma færandi hendi til
konu og barna, sem heima sátu við þröngan kost. Guðrún korn
líka nokkrum sinnum. Hún var mjög dugleg og þrekmikil, álit-
leg kona og lét lítið á sjá, þrátt fyrir fátækt og erfiðleika. Eitt
sinn kom hún á einmánuði utan úr Mýrdal. Hún leiddi með sér
kú, sem þau hjónin höfðu fest kaup á. Einn sonur hennar var
með henni og rak á eftir kúnni. Hann var 12 eða 13 ára. Hvert
spor urðu þau að ganga, því ekki var hestur með í ferðinni.
Þau gistu hjá okkur eina nótt, og það man ég vel, að föður
mínum þótti þetta .ferðalag gert af lítilli forsjá, því ekki mátti
mikið bera út af með gott veður, svo ráðlegt væri að leggja á
Mýrdalssand með kú í taumi. En sem bctur fór, var veðrið gott
og jörð snjólaus.
Þegar Guðrún lagði af stað, sagði faðir minn henni að fara
ekki yfir Blautukvísl á veginum, því þar var hún breið og sand-
bleyta í botni. Vísaði hann á vað nokkru ofar, en þar var áin
mjórri og botninn fastur. Síðar sagði Guðrún, að svo vel hefði
faðir minn lýst árbökkunum, að hún var ekki í vafa um, hvar
fara skyldi. „Það var eins og hann væri með mér“, sagði Guðrún.
Heim að Holti komu þau um kvöldið, vafalaust lúin eftir
30 km göngu.
Aðra ferð fór Guðrún vestur í Mýrdal, sem ekki gekk jafn
vel. Hún kom að Höfðabrekku og gisti í vestri bænum. 1 för
með henni var annar drengur hennar. Þau komu að Höfðabrekku
í björtu, síðari hluta dags. Drcngurinn sat inni nokkra stund en
fór svo út til að litast um í þessu ókunna umhverfi. Hann kom
aldrei aftur. Skammt frá bænum var hamrabrún og afar hátt
niður. Þangað hafði drengurinn gengið, orðið fótaskortur og
hrapað ofan fyrir bjargið. Undir því fannst líkið um kvöldið.
Þetta/var ein þraut af mörgum, sem lífið lagði fyrir þessa konu,
og líklega sú erfiðasta. Að Guðrún fór þessa ferð var víst af
því, að Einar maður hennar var þá orðinn mjög farinn að heilsu
og átti bágt með að ferðast.
Til dæmis um fátæktina og erfiðleikana, heyrði ég Guðrúnu
segja frá einni ferð sinni frá Holti fram að Þykkvabæjarklaustri.
6
Goðasteinn