Goðasteinn - 01.12.1964, Blaðsíða 9

Það var rétt fyrir jólin, að hún var mjólkurlaus en vissi, að hún
gat fengið mjólk hjá hjónunum á Klaustrinu, Sigurveigu og Jóni
Brynjólfssyni. Þau voru ekki rík en hjálpuðu oft öðrum, sem
minna höfðu, af mikilli góðvild og örlæti. Síðari hluta dags
lagði Guðrún af stað fram að Klaustri. Einar var ekki heima,
og bauð hún eldri börnunum að gæta þeirra yngri. Ekki þótti
henni þó gæzlan trygg og batt því yngsta barnið við rúmstuðul.
Vel gekk henni ferðin fram að Klaustri. Snjór og ís var yfir
öllum mýrum og komin asahláka. Þegar hún svo lagði af stað
heim, var farið að skyggja og orðið aldimmt að hálfnaðri leið.
Það rigndi mikið, vatnið rann í stríðum straumum ofan á svell-
unum, og allt um kring kvað við vatnaniður og brak og brestir
í ísnum. Guðrún var alein úti á þessari víðu sléttu, þar sem
ekkert vísaði til vegar. Mest óttaðist hún, að ísinn, sem óðum
var að veikjast, myndi brotna og hún svo falla ofan f ein-
hverja kelduna. En allt fór vel. Hún komst heim, heim í litla
kotið til barnanna, sem biðu hennar.
Þegar Einar var svo farinn að heilsu, að hann gat lítið unnið,
sá Guðrún ekki það fært að búa lengur í Holti. Hún vildi breyta
til og flytja til Reykjavíkur. Einar var því algjörlega andvígur,
hann vildi sitja á sama stað, meðan sætt var, og fara hvergi.
Fór því svo, að þau skildu að samvistum. Guðrún kom sumurn
börnunum fyrir á góðum stöðum, en hin hafði hún með sér til
Reykjavíkur. Tel ég, að það hafi verið vorið 1907. Er hægt að
skilja, að það hefir burt mikinn dugnað til að koma því í kring.
í Reykjavík tók hún fljótt til starfa, og meðal annars hafði hún
nokkur ár matsölu. Varð hagur hennar brátt annar og betri cn
í Holti. Nokkru síðar fór Einar maður hennar til hennar, og
tók hún við honum. Hann dó ekki löngu síðar.
Nokkru eftir að Guðrún kom til Reykjavíkur, sendi hún móður
minni góða gjöf og verðmæta. Sagði móðir mín, að enginn, sein
hún hefði gert eitthvað gott, hefði sýnt eins þakklæti sitt í verki
og Guðrún. Eftir að hafa verið allmörg ár í Reykjavík, fór
Guðrún til Ameríku, og ekki hætti hún, fyrr en hún náði þangað
flestum börnum sínum, og sumum sendi hún peninga fyrir ferða^
kostnaði vestur. Ég held, að hún hafi náð öllum börnum sínutn
Goðaste'mn