Goðasteinn - 01.12.1964, Side 11

þeim árum en sjaldan eða aldrei á borðum í Laugarnesi. Stefán
andaðist eftir ekki margra ára dvöl í Laugarnesspítala.
Það yrði of langt mál að nefna alla þá Álftveringa, sem ég
man eftir og voru þar í sveitinni um og eftir aldamótin. Hér
skulu þó tveir nefndir, þeir Jón Brynjólfsson og Gísli Magnús-
son í Norðurhjáleigu. Þeir komu á hverju sumri út í Höfða
um fýlatímann til að sitja undir, þegar sigið var í stórsigin.
Það var gert sömu dagana ár eftir ár, föstu- og laugardaginn
fyrir 18. sunnudag í sumri. Gísli var hreppstjóri í Álftaveri,
prýðilega gerður maður, ágætur verkmaður og vel viti borinn,
t. d. ágætlega ritfær, þótt aldrei hefði hann setið á skólabekk.
Jón Brynjólfsson á Þykkvabæjarklaustri var mikill að vallar-
sýn og svo fallega vaxinn og fríður, að hann vakti eftirtekt, hvar
sem hann fór. Systkini hans í Álftaveri voru þau Oddur bóndi,
sambýlismaður hans á Klaustrinu, Helgi, sem síðar bjó í Holti,
Þóra kona Gísla hreppstjóra og Ragnhildur kona Bjarna Páls-
sonar. Þau bjuggu lengi á Herjólfsstöðum. Þessi systkini voru
náskyld mér. Eiríkur Guðmundsson afi þeirra var bróðir Lofts
afa míns.
Þegar mér var svo vaxinn fiskur um hrygg, að ég gat gengið
upp á hæsta hnúk, var mér bent á, hvar Álftaverið var. Þarna,
langt fyrir austan svartan sandinn, sást hvít lína, sem náði frá
sjónum og nokkuð langt upp eftir sléttunni. Það var Kúðafljót.
Fyrir vestan það sló grænum lit á landið á all stóru svæði, og
mér var sagt, að þar héti Álftaver. Svo var það árið 1907, þegar
ég var 13 ára, að ég fór þangað mína fyrstu ferð. Hallgrímur
Bjarnason, sem þá var orðinn ráðsmaður hjá móður minni, sendi
mann austur í Ver til að sækja heytorf og lét mig fara með til
aðstoðar. Við vorum með þrjá hesta til burðar og sinn hestinn
hvor til reiðar. Ekki fórum við hraðara en klyfjagang, og þótti
mér leiðin furðu löng, einkum sá hluti hennar, sem nefndur er
Skerin. Þau liggja vestan við sveitina. Þetta er brunahraun, sem
fyrir ævalöngu hefur runnið fram, fyrir ofan og vestan Verið og
suður í sjó. Upptök þess hafa verið inni í óbyggðum í stórkost-
legu eldgosi. Það er nálega tveggja tíma lestagangur yfir Skerin,
Godasteinn
9