Goðasteinn - 01.12.1964, Qupperneq 15

um það, að óvíða væru svo mörg börn saman að leik, en þau
voru að tölu talsvert á þriðja tug, flest ung en nokkur um
fermingaraldur. Það var víst þungur róður hjá þessum bændum
að ala önn fyrir öllum þessum hóp, því þeir voru efnalitlir en
búnir hinum fornu dyggðum, sparsemi, iðni og þrautseigju, og
börnin uxu, náðu þroska og urðu nýtir þjóðfélagsþegnar.
Sagt var, að það hefði oft hjálpað Bárði og fjölskyldu hans,
þegar lítið var um matföng, hve heppinn og laginn hann var
við selveiði í Kúðafljótsósi. Á þeim tímum þótti selkjöt dágóður
matur, og selskinn var notað í skó, auk annars. Lýsið, sem
fékkst úr spikinu, var oft brætt saman við tólg og þótti fullgóð
feiti með mat. Álftveringar veiddu oft vel í fljótinu. I góðu
veðri á sumrum gekk selurinn langt upp eftir því. Frá Mýrum
sást, ef selurinm kom á veiðistöðvarnar. Var þá sett upp veifa,
sem sást frá flestum bæjum í sveitinni. Bjuggust menn þá í
skyndi í veiðiförina, venjulega einn maður frá bæ. Gilti einu,
þótt staðið væri í hirðingu, farið var eigi að síður. Urðu ungu
mennirnir einatt glaðir, þegar upp kom veifan á Mýrum, og þeir
máttu sleppa hrífunni og taka selakeppinn í stað hennar. Selur-
inn var veiddur í net, en hvernig að því var staðið sleppi ég
að lýsa hér.
Á þessum árum var meiri framfarahugur hjá Álftveringum en
um aldamótin og efnahagur talsvert betri en þá var. Timburhús
höfðu verið byggð á sex bæjum, og heyhlöðum fór óðum fjölg-
andi. Að jarðabótum unnu bændur allmikið, einkum að áveitum á
engjarnar. Landið var víðast hallalítið, svo góð aðstaða var
til að byggja flóðgarða og gera uppistöður. Við það fékkst
drjúgum meira gras. Engin sláttuvél var til í sveitinni, og ekki
man ég til, að á nokkrum bæ væri heyi ekið heim á vögnum.
Á Jórvík var ekki þörf fyrir að strita við að hlaða flóðgarða
eða grafa áveituskurði. Áin Skálm, sem rennur fyrir ofan Verið
austur í Kúðafljót, var ekki í föstum farvegi, og þegar mikið
óx í henni, flæddi hún fram yfir sléttuna, inn á engjarnar á
Jórvík. Vatnið var kolmórautt jökulvatn og frjóvgaði landið svo
vel, að kafgresi var, þar sem það rann yfir. Að vatninu gat þó
verið mikill bagi um sláttinn í úrfelli. Kom þá fyrir, að allar
Goðasteinn
13