Goðasteinn - 01.12.1964, Page 45

Goðasteinn - 01.12.1964, Page 45
frv. Það gekk nú allavega, og hann flutti hana bara að lokum á þessa lund: „Sat - betur - gat“. Allar hinar hendingarnar voru komnar útí veður og vind. En þótt undarlegt sé, sá hann fegurð láðs og lagar með óbrotinni sál og blessaði þann föður, er gaf okkur kyrrlát kvöld og bjarta vormorgna. Þá benti hann mér stundum austur á Holtsósinn og sagði: „Væna mín líttu á, þetta er fallegt“. Var þá lognvær morgunstund, fjöll, vatn og himinn höfðu fallizt í faðma. Við gætum margt af honum lært, manni, sem virtist svo takmarkað vit sett. En hver vissi um æsku hans? Vafalaust hefur hún verið þyrnum stráð, því aldrei mátti hann heyra æskustöðvar sínar á Húsavík eða Tjörnesi nefndar, ætlaði hann þá alveg að tryllast. I Holti áttum við yndislega nágranna, naut Kunningi þeirra oft. Hann unni hugástum reykjapípunni sinni og þótti einnig gott að fá sér sígarettu, gekk hann þá á bæina, og gáfu ungu piltarnir honum 1 pípu, en mest þótti honum gaman að reykja með Guðrúnu húsfrú í Ormskoti, hún var alltaf svo lífsglöð og hressandi. Stóðu stundum reykjarmekkir þeirra sem hæst, er húsbóndinn sjálfur leit inn, rólegur* en þó glettinn. „Já já, Kristján kominn, alltaf jafn kvensamur, maður á ekki einu sinni konuna sína í friði fyrir þér kvennalubbinn þinn“. Færðist þá Kunningi allur í aukana, brosti drýgindalega, tók stóran teig af reyk svo að sindraði í glóðinni og sagði, þó með hógværð: „Kvennalubbi ertu sjálfur", og svo hélt sólin áfram að skína í hugarheimi hans. Aldrei gat hann lært að þekkja á klukku, en eins og áður er sagt, var aðalstarf hans að gæta kúnna. Að vetri til fór hann oftast ekki á fætur til að gefa þeim, fyrr en ég eða mamma vorum komnar til morgunverkanna. Þó brá einu sinni útaf því, fór hann þá laust úr miðnætti til fjósastarfanna. Sat hann og sat í fjósinu, kveikti í hverri pípunni eftir aðra, síðan sígarettum, en aldrei kom Gunna á fætur. Hvað gat þetta verið? En er öll þolinmæði var þrotin, birtist hann í svefnherbergisdyrum foreldra minna kl. 6 að morgni. Ávarpar þá móður mín hann og segir: „Góðan dag, Kunningi minn“, en hann ansaði fljótt: „Það er enginn ansk. . góður dagur, tunglið er búið að gera mér brellu“. Var hann þá búinn að finna út ástæðuna, að tunglið var fullt og Godasteinn 43

x

Goðasteinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.