Goðasteinn - 01.12.1964, Side 46

Goðasteinn - 01.12.1964, Side 46
birtu þess iagði um hin breiðu ból. Hvernig átti hann Kunningi rninn að vara sig á því? - Það var stolt hans að vera snemma á fótum. Miðaði hann sig oft við ekkju, sem bjó á Ásólfsskála, frú Þorbjörgu. Einkanlega kom þetta stolt í ljós, ef vandalausar kaupakonur áttu að gæta morgunstarfanna. Kom hann þá fá- klæddur mcð húfuna á höfðinu, opnaði dyrnar og ávarpaði stúlk- una á þessa leið: „Kokkapía, farðu að klæða þig og elda graut- inn. Það rýkur hjá ekkjunni á Skála“. En héldi hann, að ég væri búin að gleyma stund og stað, eftir að ég tók við þessu starfi, kcm hann á sömu lund í gættina og sagði með mildum og hlýjum hreim: „Blcssuð mín, passaðu nú að elda grautinn“. Áður hef ég sagt, að Kunningi hafði auga fyrir glettni, enda létum við oft fjúka ýmislegt spaugilegt við hann, gerði hann þá ýmist að brosa og líta niður, en gægjast svo undan húfuderinu og jafnvel uppörfa okkur að prakkarastrikunum; þó ekki, nema þau væru græskulaus. Honum þótti t. d. mjög gaman, ef ég sté upp á eldiviðarkassann í eldhúsinu, er ég var krakki, og tók til að tóna eins og faðir minn. Heyrðum við systkinin þá góðlátlegan hlátur hans og svo: „Skammastu þín Gunna að gera þetta“, en þó þótti honum þetta svo fyndið, að jafnskjótt og ég hætti að tóna og blessa yfir söfnuð minn, leit hann á ská undan húfunni og sagði: „Gunna, gerðu þetta aftur“. Já, víst lifðum við Kunn- ingi saman súrt og sætt í Holti, og ekki hefði ég viljað missa af samverunni með hony.m, svo dæmalaus var ráðvendni hans til orða og verka. En þó rann sú stund upp, sem enginn okkar hefði viljað lifa, við urðurn að kveðja Holt, skilja við Kunningja, æskufélagana, ckkar góðu nágranna og fara til Reykjavíkur. Það var eiginlega óbærilegt, þó hlaut það svo að vera. Lárus bróðir minn fór fyrstur og gerðist starfsmaður í Landsbanka Islands. Kunningi kvaddi hann með hryggð og lét jafnframt í ljós, að hann vildi ekki, að Lárus færi í slíkt þjófabæli. - Kunningi hafði reyndar tekið eftir því, að um það var talað, að óvarkár starfsmaður hefði gripið sér fé af peningum stofnunarinnar. Já, sannarlega var hann Kunningi kynlegur kvistur. Að lokum kvöddum við hann öli, tárin runnu niður vanga hans, umkomulaus einstæðing- 44 Goðasteinn

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.