Goðasteinn - 01.12.1964, Page 63

að kvöldi. í rigningatíð var þetta erfitt verk og leiðinlegt, kof-
inn okkar hriplak og hlífðarfötin voru ófullkomin. Komum við
þá heim hrakin og köld.
Þegar líða tók á daginn, fórum við að ganga í kringum ærnar
og telja þær til að vera örugg um, að ekkert hefði tapazt. Það
féll mikill skuggi á daginn, þótt ekki vantaði nema eina á að
kvöldi. Erfitt var að fylgjast með, hvað tímanum leið, því engin
klukka var með í förum. Forsælan var tímatal okkar. Það hagaði
þannig til, að brún var suður frá bústað. okkar. Frá henni lagði
skugga suður á aurana, er sól var komin í vestur. Skugginn
sagði okkur örugglega, hvað tímanum leið. Ekki naut alltaf
sólar. Urðum við þá að skiptast á um að fara heim undir bæ
til að fregna, hvað langt væri liðið á daginn.
Það var frjálst í sal fjallanna, og þar átti maður margar ógleym-
anlegar ánægjustundir, en þó var gott að koma heim að kvöldi,
ekki sízt, er eitthvað var að veðri. Er mér minnisstætt, hve gott
var að fá heitan mat, leggjast síðan í mjúkt hvílurúm og sofna.
værum svefni. Þá var líka sælt að vakna hress að morgni og eiga
í vændum langan, fagran dag í yfirsetunni uppi í heiði, þar sem
náttúran talaði máli, sem aldrei gleymist.
Godasteinn
61