Goðasteinn - 01.12.1964, Síða 64

Þórður Tómasson:
Sagnaþættir
I. Hermann frá Vatnahjáleigu
Skráð eftir frásögn Árna Ingvarssonar kennara á Mið-Skáia árið 1957
Vorið 1904 flutti ég frá Efstu-Grund undir Eyjafjöllum til
Auðuns bróður míns í Dalseli. Það var komin í mig útþrá, og
mig langaði að afla mér meiri menntunar. Þetta átti að vera
áfangi á þeirri braut.
Vetrarvertíðina 1906 reri ég úti í Vestmannaeyjum og undi
allvel hag mínum í hópi góðra félaga, þótt sjórinn ætti ekki nema
miðlungi vel við mig. Undir vor barst mér bréf frá Auðuni,
bróður mínum. Ein frétt í því varð mér sérstaklega minnsstæð.
Auðunn skrifaði, að Hermann Þórðarson í Vatnahjáleigu yrði
hjú sitt að hálfu næsta fardagaár. Mér leizt ekki meira en svo á
blikuna, af Hermanni gengu ýmsar sögur og fáar góðar, hann átti
að vcra ágjarn og nízkur úr hófi fram og óþjáll í skapi. Hitt vissu
líka allir, að ekki gat meira karlmenni.
Fullu nafni hét hann Hermann Grímur, fæddur í Fíflholts-
hjáleigu í Vestur-Landeyjum 14. marz 1858, sonur Þórðar Þórðar-
sonar og konu hans, Gróu Hermannsdóttur. Þau fluttu fáum árum
seinna að Efri-Vatnahjáleigu í Austur-Landeyjum og áttu þar
heima til dauðadags. Sagt var, að þau hefðu verið mjög fátæk,
og fleira var andstætt, sum barna þeirra náðu ekki andlegum
þroska, og öijnur dóu kornung. Hermann vandist snemma vosi og
vinnu á sjó og landi og varð, er stundir liðu fram, afþragð ann-
arra manna að harðfengi og hreysti. Fátæktin í föðurgarði varð
honum sífelld hvöt til þess að verða efnalega sjálfstæður maður.
62
Goðasteinn