Goðasteinn - 01.12.1964, Side 79

1. „Rannveig. Viltu það, viltu það?“ „Hvort ég vil það. Þó'
fyrr hefði verið“.
2. „Ég heíd mér sé farið að þykja vænt um þig, Vala“. Hún:
„Ó, það vildi ég, að Guð almáttugur gæfi það, að við gæturn
náð saman“.
Ekki er víst, að svörin hafi alltaf verið svo greið.
Gáta ]óns jónssonar í Hamragörðum um hattinn.
Situr á holum hól
hlemmbreiður draugur, svartur.
Bærist þá bjöllur klingja,
burt fer þá prestar syngja.
Hugþekkur hverjum dána,
þá hrynja yrjur mána.
Karlmenn ypptu höttum, þegar fyrst var tekið í kirkjuklukkur
undan messu. Að öðru er gátan auðskilin. Jón í Hamragörðum var
fæddur 1781, dó 1868.
Sögn Ólafs Eiríkssonar kennara.
77
Goðasteinn