Goðasteinn - 01.03.1971, Blaðsíða 65

talið cr eign Dalskirkju. Árið 1709 er jarðeignin dreifð til erf-
ingja Markúsar.
I byrjun 18. aldar bjó sr. Þorvaldur Björnsson í Stóra-Dal, giftur
Ragnheiði Markúsdóttur frá Ási, sem átti 10 hundruð í heima-
jörðinni. Önnur 10 hundruð átti systurdóttir Ragnheiðar, Rann-
veig Isleifsdóttir frá Suður-Reykjum, gift Guðna syni sr. Þorleifs
Kláussonar. Þau bjuggu í Stóra-Dal 1729. Um Dalssel má geta
þess, að það var 1709 í eigu Einars ísleikssonar í Eyvindarholti.
Ingibjörg dóttir hans giftist ísleifi Magnússyni frá Höfðabrekku.
Sonur þeirra var Gissur í Dalsseli faðir ísleifs á Seljalandi og
Þórodds í Dalsseli. I eigu niðja þeirra var Dalssel fram um
aldamótin 1900.
Guðfinna ísleifsdóttir frá Suður-Reykjum giftist Grími Jóns-
syni lögréttumanni á Brekkum, sem hafði fjárhald Dalskirkju
1741. Ingibjörg dóttir Einars Isleifssonar lögréttumanns frá Suður-
Reykjum giftist Brynjólfi Sigurðssyni sýslumanni í Hjálmholti.
Sonur þeirra, Einar á Hlíðarenda í Ölfusi, hafði fjárhald Dals-
kirkju 1781. Sigurður Sigurðsson landsþingsskrifari á Hlíðarenda,
bróðir Bynjólfs í Hjálmholti, hafði um skeið fjárhald Dalskirkju
og síðar tengdasonur hans, Markús Magnússon stiftsprófastur.
Sigurður landsþingsskrifari bolaði burt frá Barkarstöðum í Fljóts-
hlíð Eiríki Erlendssyni, niðja Hjaita og Önnu á Stóru-Borg, og
fékk honum fyrir eign hans í Barkarstöðum Dalshjáleiguna
Murnavöll. Þá orti Eiríkur:
Murnavöll úr býtum bar
fyrir Barkarstaða partinn minn
og í millum ekki par,
allir sjá þau viðskiptin.
Um aldamótin 1800 keypti Páll Guðmundsson, síðar bóndi á
Keidum, Dalstorfuna að miklum hluta. Megin þeirrar eignar seldi
hann um 1820 Sæmundi Ögmundssyni hinum ríka í Eyvindarholti
og hluti hennar er enn í eigu niðja hans á Barkarstöðum í Fijóts-
hlíð.
Saga Stóra-Dals á liðnum öldum er saga eyðingar og hrörnunar.
Markarfljót braut niður mikinn hlut af graslendi jarðarinnar á
Goðasteinn
63