Goðasteinn - 01.03.1971, Side 77

Goðasteinn - 01.03.1971, Side 77
ístöð (4,5) úr þessum byggðum. Þetta er sama sagan og gerzt hefur um aðra búshluti íslendinga um allt landið framan af þess- ari öld. Eftir einni konu man ég, sem ferðaðist milli bæja á þófa og rcið við hornístöð um 1930, Ingibjörgu Jónsdóttur á Mið-Skála undir Eyjafjöllum. Ekki var þctta sérstaklega þekkileg aðstaða í útreið fyrir pilsklædda konu. Stutt var í ístöðunum og konan klúkti ofan á þófanum með mjög kreppta fætur, karlvega að sjálf- sögðu. Til var það, að karlmenn riðu við hornístöð, en fremur mátti þó kaila þau ístöð kvenna. Árið 1923 dó í Syðri-Kvíhólma undir Eyjafjöllum gömul kona, að nafni Ingibjörg Árnadóttir. Hún hafði lengi hrakizt milli manna, annarra handbendi og var vafalaust fegin ferðalokum, þó ciliskjólið hjá Guðjóni og Steinunni í Kvíhólma væri í alia staði gott. Að gamalli venju var uppboð haldið á eigum ómagans. Þrir hlutir frá því koma við þessa sögu: askur, spónn og hornístað. Askinn og spóninn keypti Árni Ingvarsson kennari á Mið-Skála. Mörgum árum síðar komst sá, er þetta ritar, í færi við hluta af útskornu askloki hjá Árna á Mið-Skála og fékk að vita, að þarna væru lcifar af aski Ingibjargar Árnadóttur. Hann hafði hent það slys að detta niður á gólf, þar sem hvolpar áttu leik, og þetta var þá það, sem eftir var af aski, er leik var lokið. Ég fékk lokið til varðveizlu og þóttist góðu bættur og ekki spillti það, þegar Árni seildist ofan í skrifborðsskúffu sína og dró þar upp spón Ingi- bjargar, beint í bú mitt. „Allt er þcgar þrennt er“ segir máltækið og svo var hér; horn- ístaðið hafði nokkru áður ratað leiðina til mín. Sr. Jakob Ó. Lárusson í Holti keypti hornístöð Ingibjargar og flutti heim að Holti. Löngu seinna kom Kristján Jóhannes Sigurðsson í Holti, sem í daglegu tali kaliaðist Kunningi, með annað ístaðið til Þorgerðar Hróbjartsdóttur á Mið-Grund og fól henni það á hendur. Þor- gerður var mikil vinkona mín, og það var svo sem sjálfsagt, að istaði kæmi á minn reka um það cr lauk. Um tíu ára skeið átti ég hornístaðið, en 1952 færði ég það inn í safnskrá byggðasafnsins í Skógum og gaf því safnnúmer 373. Istaðið er talsvert skemmt (rúetið), en telst þó góður fulltrúi í röð fárra félaga. Istaðsboginn er að sjálfsögðu smíðaður úr hrúts- Godaste'mn 75

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.