Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 77

Goðasteinn - 01.03.1971, Síða 77
ístöð (4,5) úr þessum byggðum. Þetta er sama sagan og gerzt hefur um aðra búshluti íslendinga um allt landið framan af þess- ari öld. Eftir einni konu man ég, sem ferðaðist milli bæja á þófa og rcið við hornístöð um 1930, Ingibjörgu Jónsdóttur á Mið-Skála undir Eyjafjöllum. Ekki var þctta sérstaklega þekkileg aðstaða í útreið fyrir pilsklædda konu. Stutt var í ístöðunum og konan klúkti ofan á þófanum með mjög kreppta fætur, karlvega að sjálf- sögðu. Til var það, að karlmenn riðu við hornístöð, en fremur mátti þó kaila þau ístöð kvenna. Árið 1923 dó í Syðri-Kvíhólma undir Eyjafjöllum gömul kona, að nafni Ingibjörg Árnadóttir. Hún hafði lengi hrakizt milli manna, annarra handbendi og var vafalaust fegin ferðalokum, þó ciliskjólið hjá Guðjóni og Steinunni í Kvíhólma væri í alia staði gott. Að gamalli venju var uppboð haldið á eigum ómagans. Þrir hlutir frá því koma við þessa sögu: askur, spónn og hornístað. Askinn og spóninn keypti Árni Ingvarsson kennari á Mið-Skála. Mörgum árum síðar komst sá, er þetta ritar, í færi við hluta af útskornu askloki hjá Árna á Mið-Skála og fékk að vita, að þarna væru lcifar af aski Ingibjargar Árnadóttur. Hann hafði hent það slys að detta niður á gólf, þar sem hvolpar áttu leik, og þetta var þá það, sem eftir var af aski, er leik var lokið. Ég fékk lokið til varðveizlu og þóttist góðu bættur og ekki spillti það, þegar Árni seildist ofan í skrifborðsskúffu sína og dró þar upp spón Ingi- bjargar, beint í bú mitt. „Allt er þcgar þrennt er“ segir máltækið og svo var hér; horn- ístaðið hafði nokkru áður ratað leiðina til mín. Sr. Jakob Ó. Lárusson í Holti keypti hornístöð Ingibjargar og flutti heim að Holti. Löngu seinna kom Kristján Jóhannes Sigurðsson í Holti, sem í daglegu tali kaliaðist Kunningi, með annað ístaðið til Þorgerðar Hróbjartsdóttur á Mið-Grund og fól henni það á hendur. Þor- gerður var mikil vinkona mín, og það var svo sem sjálfsagt, að istaði kæmi á minn reka um það cr lauk. Um tíu ára skeið átti ég hornístaðið, en 1952 færði ég það inn í safnskrá byggðasafnsins í Skógum og gaf því safnnúmer 373. Istaðið er talsvert skemmt (rúetið), en telst þó góður fulltrúi í röð fárra félaga. Istaðsboginn er að sjálfsögðu smíðaður úr hrúts- Godaste'mn 75
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.