Úrval - 01.03.1979, Page 32

30
að hætta tíu lífum til þess að geta
fullnægt einhverjum siðareglum
þegar sá ellefti, sem þegar var
dauðanum dæmdur, hrykki upp af.
Mennirnir voru orðnir órólegir. En
Henry gat ekki fengið sig til að fara
frá manni, sem enn hafði goluna.
Svoleiðis gerðu siðaðir menn
einfaldlega ekki. Svo hann leitaði
málamiðlunar. Hann bað tvo
sjálfboðaliða að verða um kyrrt hjá
Glass þangað til yfir lyki, grafa hann
þá og koma svo hraðfari á eftir
hópnum.
Unglingspiltur að nafni Jim
Bridger, 19 ára og ekki fullvaxinn,
bauðst þegar í stað til að verða eftir.
Henry leit á hina. Loks tók John
Fitzgerald til máls. Þetta var ekki
sanngjarnt, sagði hann. Þetta þýddi
það sama og mana indjánana til að
koma og ná í höfuðleðrin. Kannski
myndi viðkomandi missa af haust-
veiðinni, ef hann kæmi ekki 1 tæka
tíð til virkisins. En ef Henry gæti nú
gert þetta eitthvað eftirsóknarverðara
. . . og Henry hét þeim, sem gæfi sig
fram, 40 dollurum. Fitzgerald sló til.
Fjörutíu dollarar voru tveggja eða
þriggja mánaða kaup. Svo átta af
hópnum héldu áfram, en skildu
Bridger og Fitzgerald eftir til að husla
Glass.
Næsta morgun var Glass enn
lifandi. Hvað nú ef hann tórði 1
nokkrar vikur? Hvað gátu þeir þá
gert? Fjórða morguninn var Bridger
fyrst í stað ekki lengur viss um, hvort
Glass var lífs eða liðinn. Hann virtist í
ÚRVAL
svo djúpum svefni, að vandséð var að
hann drægi andann.
Undir kvöldið lét Fitzgerald að því
liggja að þeir Bridger væru dýrlingum
líkastir að hafa verið svona lengi hjá
Glass og hætta með því eigin lífum.
Þeir væru svo sannarlega búnir að
vinna fyrir meiru en þessum 40
dollurum.
Næsta morgun hafði Glass enn
hjarað á þvermóðskunni og opnaði
augun. En þau voru óskír og Bridger
var alls ekki viss um, að hann gæti
séð. Hann sagði Fitzgerald frá þessu,
en Fitzgerald var farinn að pakka
saman.
,,Eg er að fara héðan, Bridger,”
sagði hann. , ,Við höfum dvalið hér of
lengi. Henry ætlaðist aldrei til að við
biðum hér í fimm daga, bara fyrir 40
dollara. Hann hélt að við kæmum
rétt á hæla þeim. Það er ekkrt vit í
þessu.”
Bridger sagði ekkert. Hann leit á
Glass, og sá að höfuð hans valt
máttleysislega sitt á hvað. Kannski
var hann með óráði. Samt fannst
Bridger, að Glass sæi hvað var á seyði,
ef til vill heyrði hann líka.
,,Eg er tilbúinn,” sagði Fitzgerald.
„Kemurðu með eða ætlarðu að
vera?”
,,Ég get ekki farið,” sagði Bridger
vandræðalega.
,,Þú veist, hvað indjánarnir gera
við þig, drengur! Kannski raða þeir í
þig furunálum og kveikja í þeim, svo
þú stiknir hægt. Kannski flá þeir þig
lifandi.”