Úrval - 01.03.1979, Blaðsíða 50

48
ÚRVAL
ana á því að leigja tjald, en veistu
hvað það kostar? Fimmtíu pund.”,
,,Ef það rigndi gæti það borgað
sig. Það er ekki ólíklegt, faðir, að
góða veðrið sé á enda. ’ ’
„Spádómar um refsingu hafa
komið frá vantrúuðum hjörtum, faðir
Neil. Ég hef stjórnað tíu bösurum
hér, og á hverju ári höfum við náð
settu marki. Þetta ár verður ekki
undantekning. Mundu orð Krists:
, ,Biðjið og yður mun gefast. ’ ’
Seinna bað faðir Duddleswell
börnin í skólanum og síðar börnin á
munaðarleysingjaheimilinu að biðja
fyrir basarnum. „Faðir Neil,” sagði
hann við mig, ,,trúir þú því að
faðirinn, sem elskar þessi börn, geti
neitað litlu elskunum sínum um
þetta?”
Ég fól andlitið í höndum mér.
Hvað annað var hægt að gera við
svona túlkun á Biblíunni?
Næsti dagur var heiðríkur. En
hitinn fór lækkandi vindurinn skók
trjátoppana. Laugardagsmorguninn
rann upp, grámyglulegur. ,,Hafðu
engar áhyggjur, faðir Neil,” sagði
bústýran okkar, frú Pring. ,,Hans
Hátign hefur gert samning við
andskotann.”
Ég hafði samt áhyggjur meðan ég
hjólaði til Argosverksmiðjunnar.
„Skúrir,” sagði veðurspáin, ,,helli-
rigning sumsstaðar.” A leiksvæði
verksmiðjunnar iðaði allt af lífi.
Sóknarbörnin voru að reisa bása rétt
við krokketvöllinn. Tveir risastórir
vörubílar komu hlaðnir niður-
suðumat og leikföngum úr geymslu í
kjallara kirkjunnar. Tveir sendiferða-
bílar komu hlaðnir gæludýrum, svo
sem kanínum, hömstrum og hvítum
músum. Bílarnir komu í einskonar
lest og þar á meðal var einn stór
flutningabíll sem sex asnar brokkuðu
út úr. Þarna var líka stöðugur
straumur af hinum ,,góðu konum
sóknarinnar’ ’ hans föður
Duddleswell, sem komu með
nýbakaðar kökur, bollur, smákökur,
bökuf og kex.
Faðir Duddleswell var allsstaðar
heilsandi, þakkandi, smjaðrandi og
án nokkurs vafa biðjandi. Nokkrir
regndropar duttu á hausinn á mér, og
hann sá mig horfa kvíðafullan til
himinsins. ,,Faðir Neil,” tuldraði
hann. , ,Faðir Neil! ”
Stundvíslega átta mínútum eftir að
basarinn var opnaður, opnaðist
himinninn. Eftirlíkingar Hollywood-
kvikmyndanna á flóðgáttum himsins,
eins og sagt er frá I Biblíunni, komust
ekki í hálfkvisti við þetta. Appelsínu-
litar eldingar blinduðu okkur og
þrumurnar gerðu okkur heyrnarlaus.
Sjálfboðaliðarnir reyndu að verja
básana sína gegn rokinu og lemjandi
regninu. Asnarnir fældust og óðu yfir
búrin með kanínunum, hömstunum
og hvltu músunum. Kökur og annað
góðmeti flaut með straumnum.
,,Það var gott að við leigðum ekki
tjaldið, faðir Neil,” sagði faðir
Duddleswell um leið og hann pírði
uppyflr rennvot gleraugun sín. ,,Það
hefði folkið burt í þessum vindi, og