Úrval - 01.06.1979, Blaðsíða 106

104
URVAL
henni í vasann. Með mestu varkárni
dró hann hengið til hliðar og í ljós
komu aðrar dyr — þessi hurð með
ægifagurri gylltri skreytingu og þakin
rúnum. í henni miðri hvíldi
snyrtilega uppvafið og fléttað band
með fullkomlega ósködduðu innsigli
hinnar konunglegu dauðaborgar,
hvílandi á tveimur stórum brons-
nöglum. Carter lét þess getið með
lágri röddu, að konungurinn hefði
ekki verið ónáðaður. Þessi stund,
sagði hann síðar, var sú æsilegasta á
allri hans ævi.
Milli dyranna var dýrgripageymsla.
Hver krókur og kimi var fullur af list-
munum. Þegar þau höfðu skoðað
marga þeirra, þar á meðal undur-
fagurt ilmefnaskrín, sem Carter stakk
í vasa sinn, og eftir að hafa snert þ.étt-
vafið bandið og óskemmt innsiglið,
lokuðu þau ytri dyrunum vandlega
aftur og skutu bröndunum fyrir.
Þessu næstu héldu þau til norðurs
yfir að austurvegg grafhýsisins. Við
norðausturhornið voru opnar dyr.
Carter lýsti þar inn og fann annan
klefa, næstum því jafnan á alla vegu.
Rétt innan við dyrnar, svo nærri fyllti
út 1 þær, var stór standmynd úr svart-
viði af sjakalaguðinum Annúbis á
upphækkuðum stalli. Hann hélt
höfðinu hátt, var á verði, eyrun sperrt
og hlustandi.
Carter lét geislann hvarfla um
afganginn af klefanum, sem hann
kallaði fjárhirsluna. Kistur, öskjur og
há, þunn og svört box, allt lokað og
innsiglað; klefinn var fullur af þessu
dóti. Ofan á því voru margir bátar,
eins og klefínn væri tákn Nílar með
ferðbúinn flota.
Margar klukkustundir voru nú
liðnar. Þau þorðu ekki að skoða of
mikið af þessum listmunum af ðtta
við að starfsmenn Fornleifadeildar-
innar kynnu að uppgötva óheimila
veru þeirra á staðnum. Steinunum
var komið fyrir á ný, og Carter tók lok
af stórri tágakörfu sem stóð rétt hjá
varðmönnunum tveimur og hallaði
því, ásamt miklu af lausum tágum,
að veggnum til að fela glufuna.
Svo fóru þau, lokuðu öllum gluf-
um á eftir sér og riðu ofan eftir
dalnum, einkennilega hljóð og fálát.
Fórnfýsi og samvinna
27. nóvember var Engelbach
upptekinn við önnur störf, og um
hádegisleytið kom staðarfulltrúi
Fórnleifadeildarinnar í hans stað. Um
það leyti höfðu öll merki nætur-
ævintýrisins verið fjarlægð.
Fréttin um fundinn barst næstum
samstundis um allt Egyptaland. Alls
konar kviksögur mynduðust, svo sem
að þrjár flugvéiar hefðu lent í dalnum
og haft á brott með sér fylli sína af
dýrgripum. Til þess að stemma stigu
við þessum sögum sviðsettu Carnar-
von og Carter opinbera opnun
grafhýsisins 29. nóvember, án þess að
leita leyfis Fornleifadeildarinnar.
Þeir bitu svo höfuðið af
skömminni með því að bjóða aðeins
einum blaðamanni, Arthur Merton,
yfírmanni Egyptalandsskrifstofu The