Ársrit Torfhildar - 01.04.1989, Blaðsíða 63

Arsrit Torfhildar
„Frá hjartanu stígur bænamál
Lát höndina starfa sem heilans bál
sem vilja og afli lýtur
heill þeim sem náðar nýtur“ en Erfiði - dómur
mannkynsins hver er hlutur þinn til ánægjunnar? og Árstíðirnar
taka hver við af annarri heilsast og kveðjast Og meira að segja
nú í þessari dimmbláu móðu næturinnar gægist himininn fram
eins og hann varði miklu hvað hér gerist niðri á jörðinni og
Elínu þótti vænt um að hún hafði getað glatt einhvern um jólin
- „Hér er mér að mæta mælti móðir mín því Á hverju ári um
langt skeið gerðust þau gleðitíðindi heima á Járngerðarstöóum
aó þangað kom í heimsókn ömmubróðir minn því „Hvað lífió
væri yndislegt ef engar sorgir væru til“ því „Hvernig sem á því
kann að standa þá er ég orðinn svo blessunarlega sáttur við
lífið, sáttur við himin og jörð“ - „Viljið þér síma eftir bíl
Ásgerður? því baráttu sem hafði endað í samræmi og hvíld við
birtuna og ylinn af jólakerti litlu stúlkunnar en Þórdís lagði
hendurnar um hálsinn á frænda sínum og Hinn kyrrláti hreini
kærleikur sem vaknar án líkamlegrar ástríðu á dýpri rætur en
svo að hann kulni þótt honum sé ekki haldið við með kossum
og faðmlögum því Legðu allt í Guðs hönd og trúðu
takmarkalaust en Hún stöðvaði hann með löngum kossi því
„Þrátt fyrir það var hún stúlkan hans og engin nema hún en Það
var undarlegt þetta líf ein samfelld keðja orsaka og afleiðinga
sambland sorga og gleði láns og óláns sem dauðinn einn bindur
enda á en Enginn vissi að það var ávöxtur af ævilangri baráttu
við það aó setja annara kröfur hærri en sínar eigin og Síra
Þorkell fór inn úr dyrunum og dró Sigmund með sér - „Sjáðu
góði minn, hvað dalurinn okkar er yndislegur þaó er eins og
svellin séu úr rauðglóandi gulli“ Og þau gengu heim öll þrjú,
trúin, vonin og kærleikurinn í Staóar prestakalli - „Gamla
fólkið vill að ég sé lík þér mamma“ sagði Ósk og Laxá
61