Bergmál - 05.01.1954, Síða 51

B E R G M Á L
1 954 -----------------------
var ekkert lengur til, sem hún
þurfti að vera óróleg yfir. Stef-
án hafði dáið af völdum bíl-
slyss, sem orsakast hafði af hans
eigin óvarkárni.
Hún hafði heldur ekki grátið
viku síðar, er foreldrar Stefáns
komu upp í litla herbergið
hennar, sem eitt sinn hafði átt
að búa húsgögnum. Hún hafði
aðeins beðið, róleg og hálfsljó
eftir því að barn hennar fæddist.
„Þú kemur auðvitað heim með
okkur, elskan mín,“ hafði
tengdamóðir hennar sagt, frú
Madeleine Beverley.
Faðir Stefáns, Brad Beverley
hafði ræskt sig og tekið undir
orð konu sinnar: — „Auðvitað
gerir þú það.“ Cara hafði fundið
það, að honum kom mjög á ó-
vart, hvernig heimili þeirra
Stefáns leit út. Hann varð ut-
an við sig og vandræðalegur.
Cara hafði eiginlega verið því
mótfallinn að fylgjast með þeim.
Henni fél illa að þurfa að þiggia
alúð þeirra og hjálpsemi, er
henni varð hugsað til þess,
hversu mjög þau höfðu elskað
Stefán, og að þau gerðu að
sjálfsögðu ráð fyrir því, að hún
tæki þátt í sorg þeirra. Þau
mundu ekki geta gert sér grein
fyrir því, að síðustu sex mán-
uðina höfðu þau Stefán búið
saman í stöðugu ósamlyndi og
að þau höfðu að lokum verið
farin að hata hvort annað.
En nú var hún samt komin
hér og sonur hennar hafði fæðst
í stóru, fallegu herbergi í glaða-
sólskini.
Hún minntist þess, að tengda-
móðir hennar hafði tekið um
báðar hendur hennar, er hún
kom inn í þetta herbergi til að
ala barn sitt. Gamla konan
hafði verið með tárin í augun-
um og sagt: „Við tvær höfum
svo margt, sem við þurfum að
ræða sameiginlega þegar þetta
er afstaðið.“
Svo mikið að tala um, hugsaði
Cara með gremju. Já, hún má
gjarnan tala eins og hana lystir,
ég skal hlusta. En sjálf hefi ég
ekkert til að tala um.
Á kvöldin fengu þau leyfi til
að líta inn til tengdadóttur sinn-
ar, gömlu hjónin. Brad var í
fyrstu á báðum áttum og muldr-
aði: „Það er kannski bezt að þú
farir ein.“
„— Vitleysa!" sagði Madeleine
og hristi höfuðið. „Við förum
bæði. Það getur varla heitið, að
þú hafir talað eitt orð við þessa
ungu dóttur okkar, og auk þess
þarftu að sjá litla snáðann,“
sagði hún ákveðin.
49