Bergmál - 05.01.1954, Side 63

1 95 4 -------——-------------------------------- Bergmál
oft að dreyma vökudrauma um hann. Því að enda bótt Biddy væri
þannig gerð, að hún héldi sér að mestu við jörðina, gat það þó
hent hana að lifa sig svo inn í vökudrauma sína, ofar öllum skýjum,
að hún fann næstum því kossa hans á vörum sér.
„Og, ef hann sóar þeim ekki öllum sjálfur,“ hélt Maureen á-
fram, öfundsjúk, „þá hjálpar Stella Grange honum við að sóa af-
ganginum. Allir halda að hún og móðir hennar lifi í allsnægtum
eftir klæðnaði hennar að dæma, en sannleikurinn er sá, að þær eru
í vandræðum með að framfleyta sér. Ég heyrði einu sinni herra
Orman segja að---------
„Ég kæri mig ekkert um að heyra hvað herra Orman sagði,“
greip Biddy fram í, festulega. „Allt, sem þú heyrir eða sérð á skrif-
stofunni ætti að vera trúnaðarmál. Auk þess þarf ég að vera komin
út í „The Becches“ tíu mínútum fyrir klukkan sjö!“
Maureen ygldi sig.
„Oh, þessi gamli harðstjóri,“ sagði hún grimmdarlega. „Ekki
nema það þó. Heimta að þú farir að vinna í kvöld, þegar þú gætir
annars komið með á dansleikinn.“
„Okkur veitir ekki af aurunum,“ sagði Biddy. „En, góða, gleyptu
ekki matinn svona í þig. Ég er viss um að þú færð magaverki af
þessu.“ Hún gekk upp á efri hæðina til að láta renna í baðkerið
handa Maureen og taka til samkvæmiskjólinn hennar. Verst var að
hún skyldi ekki geta beðið eftir því að sjá hana þegar hún væri
komin í skrúðann, en hún þorði ekki annað en hraða sér af stað,
því að Símon Fletcher þoldi allra manna sízt óstundvísi og bezt
var að losna við rex og ávítur.
Ef til vill, hugsaði hún, sæji hún Nick Fletcher. Svolítil eftir-
vænting leyndist í brjósti hennar, er hún hraðaði sér út að stóra
húsinu hans Símonar Fletcher.
Nick myndi að sjálfsögðu fara á dansleikinn, sem staðgengill afa
síns og því líta inn til gamla mannsins áður en hann færi. Biddy
þurfti ekki annað en loka augunum til þess að geta séð sjálfa sig
svífandi um dansgólfið í örmum Nicks, og hversu hann horfði bros-
andi beint í augu hennar og---
„Reyndu að taka sönsum, Biddy,“ sagði hún við sjálfa sig. „Nick
Fletcher veit ekki einu sinni, að þú ert til.“
61