Bergmál - 01.04.1954, Qupperneq 13

1954 --------------------------------
ur hans væri þrotinn. Hamingjan góða,
mér hafði aldrei dottið í hug, að hann
myndi taka þetta svona nærri sér.
Það, sem eg hafði gert var ekki svona
alvarlegt.
„Pabbi, taktu — taktu ekkert mark
á þessari frásögn", byrjaði eg um leið
og eg strauk hendinni yfir ljósu lokk-
ana mína og tók í græna borðann, sem
eg hafði bundið yfir hárið til að halda
því í skefjum. „Pabbi, eg — við
Gloría fórum ekki út í Arinstofuna
til að-----ef þessi fréttasnápur hefði
ekki verið staddur þar-------það er
heilagur sannleikur, ef að hann hefði
ekki tekið myndina, einmitt þegar
Glenn sló þennan andstyggilega Tona
í gólfið, þá myndi enginn hafa veitt
okkur athygli. Eg á við það, að þetta
er í fyrsta skipti, sem eg kem inn í
bjórknæpu. Það er alveg áreiðanlegt,
að eg hefði ekki farið þangað, nema
vegna þess að Gloría og------“
Pabbi greip fram í fyrir mér og
skullu orð hans á mér eins og haglél.
„Unglings-telpur valda slagsmálum í
næturklúbb", las hann. Mér fannst
sem rödd hans kæmi úr undirdjúpum
sjávar. „Elín, hvað-------“ Hann leit í
augu mér, og það var eins og hann
hefði aldrei séð mig fyrr. „Barnið mitt,
eg skil þetta ekki. Þú á öðrum eins
stað. Dóttir mín.“ Hann hristi höf-
uðið. „Telpan mín, hvað hugsar þú
eiginlega? Hvar er öll þín heilbrigða
skynsemi? Eg er að vísu önnum kaf-
inn við ýmis störf — víst er eg það
— en mér datt aldrei í hug eitt andar-
tak, að þú-------“
„Eg sagði að þetta hefði verið í
fyrsta skipti," eg hafði hækkað rödd-
ina, og eg fann að tárin leituðu fram
--------------------- Bergmál
í augu mín. Farðu nú ekki að skæla,
sagði ég vonzkulega við sjálfa mig í
huganum. Farðu nú ekki að hegða þér
eins og krakki. Ég skal lúberja þig ef
þú gerir það.
„Ben, — góði Ben,“ greip mamma
fram í á ný. „Gerðu það fyrir mig að
ræða ekki meira um þetta að sinni.
Við getum talað um þetta í kvöld."
Hann sneri sér að henni, sami
hryggðarblærinn var enn í augum
hans. „Ég get ekki áttað mig á þessu,
Rut. Ég, sem er formaður unglinga-
gæzlunefndar hér í Springfield. Fé-
lags, sem beitir sér fyrir því að vernda
ungar stúlkur fyrir slíkum búlum sem
þessari. Elín veit það. Þú hlýtur að
vita það, Elín. í guðs bænum, telpa, þú
hefir þó heyrt okkur tala saman, eða
hvað? Og ég sem hélt að þú hefðir á-
huga á að stofna unglinga-félagið, sem
ég var að minnast á við þig. Ég hélt
það, — telpan mín, en skilurðu það
ekki, að ung stúlka, sem sækir slíkan
stað, verður----ég veit ekki hvernig
ég á að orða það, en þú veizt það, að
það er alltaf hættulegt að leika sér að
eldi. Hefir þú aldrei heyrt það fyrr?“
„Jú.“
„Nú, en-------“
„En, ég sagði þér — —“ greip ég
fram í, og svo, — skrambinn hafi það,
— fór ég að gráta, þrátt fyrir allt. Ég
var fokreið við sjálfa mig, en neðri
vörin vildi ekki hætta að titra og tár-
in streymdu niður kinnar mínar. „Ég
veit ekki hvað öll þessi ósköp eiga að
þýða,“ gat ég loks stunið upp og ýtti
mömmu frá mér, er hún reyndi að taka
utan um mig. „Þú þarft ekki að halda,
að þú getir hrætt mig eins og smá-
krakka. Unglingafélag, huh,“ hvæsti
ég. „Ég sagði þér, að þetta væri í fyrsta
- 11 —