Bergmál - 01.04.1954, Síða 18

Bergmál - 01.04.1954, Síða 18
AprÍl Bergmál ---------------------------- sá í anda stórt skarð höggvið í vikú- peningana mína, er ég endurgreiddi mömmu þetta. Tony leit á peningana og síðan á mig. „Hefir þú nokkurn tíman komið inn í baksalina, Elín?“ spurði hann, mjög blátt áfram. Ég gizkaði á það í huganuln, að hann hefði veitt því athygli að í peninga- veskinu voru þrír aðrir fimm dollara seðlar. Ég hristi höfuðið. „Nei.“ „Þar er gaman að koma,“ sagði hann. „Og þar er jafnvel hægt að græða svo- lítið af peningum." „Ég held að mig langi ekki —“ svar- aði ég rólega, en þá greip Gloria fram í fyrir mér. „Komdu, við skulum öll fara og spila svolítið," hrópaði hún. „Ég finn það á mér, að ég græði á þessa tvo doll- ara, sem ég er með.“ „Jú, jú, þú finnur alltaf á þér eitt og annað,“ sagði Joe og bandaði til henn- ar hendinni. „í þetta skipti mun það reynast rétt,“ sagði Gloria og setti upp totu um leið og hún togaði í handlegginn á mér. „Komdu nú, við skulum koma inn í baksalina, við fáum að komast inn, því að Joe og Tony þekkja báðir strákinn, sem er við dyrnar." Ég leit örvæntingarfull í kring um mig í Arinstofunni. Hvað hafði ég eig- inlega Iátið leiðast út í? Auðvitað hafði ég ánægju af öllu sem var spennandi og nýstárlegt og auk þess gat ég ekki stungið Gloriu af, eins og hver annar fáráðlingur — og svo var eins og allt umsnerist í höfðinu á mér, þegar ég sá hver var að koma inn úr útidyrun- um, það var Glenn. „Elín, halló Elín!“ heyrði ég.að hann hrópaði strax og hann kom auga á mig. Og hvað haldið þið? Einmitt þeg- ar ég hefði átt að falla á kné og þakka mínum sæla fyrir að hann skyldi koma, þá blossaði einmitt gremjan upp í mér á ný. Svo að hann ætlaði að fara að segja mér fyrir verkum. Gæta mín eins og óvita. Nei, ónei, ég vissi fótum mínum forráð og lét ekki segja mér neitt, það skyldi hann svei mér fá að vita, sá góði maður. Ég greip skyndilega um handlegg- inn á Tona Martell. „Jæja þá,“ sagði ég, „við skulum koma inn fyrir.“ Ég leit ekki um öxl í áttina til Glenn, er við gengum í áttina að dyr- unum á baksölunum, en ég var sann- færð um að hann myndi stara á eftir okkur með opinn munninn. Það er ekki nema mátulegt handa honum, hugsaði ég. Hann gat komið með þegar ég bað hann um það. Ég þurfti enga vernd, það skyldi hann fá að vita. Hafði ég ekki séð um mig sjálf frá því ég var fjórtán ára? Auk þess var Gloria með mér. Og ég bar traust til hennar. Að vísu missti ég fljótt alla trú á því, sem hún þóttist finna á sér, því að hún tapaði tveim dollurunum sínum á tveim mínútum við spilakass- ana. Og ég var nógu talhlýðin til að láta hana koma mér til að eyða því, sem ég hafði fengið til baka af fyrsta fimm dollara seðlinum hennar mömmu, eftir það fór ég mér að vísu hægar, en þó leið ekki langur tími áð- ur en allir peningarnir úr veskinu voru farnir í spilakassana. Enginn vinningur. „Óheppnin eltir þig, baby,“ sagði Tony Martell og brosti. Hann var allt- af brosandi þessi náungi. „Það er eins og heppnin hafi ekki heldur brosað við þér,“ sagði Joe við

x

Bergmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.