Bergmál - 01.04.1954, Síða 19

Bergmál - 01.04.1954, Síða 19
1954 Gloriu, og svo sá ég að hann tók utan um mitti hennar og smeygði hend- inni inn undir pilsið og niður með því að innan. Ég sneri mér undan,- svo að Gloria sæi ekki að ég hefði veitt þessu athygli. Og ég fór ósjálfrátt að velta því fyrir mér, hvort hún kærði sig kollótta, þótt hann gerði þetta. Þetta, — þetta var svo andstyggilegt. Hræðilega andstyggilegt! Og Gloria var ekki svoleiðis stúlka. Hún hafði auðvitað ekki veitt því athygli. Það var svo troðfullt af fólki þarna inni, að maður var alltaf að rekast á ein- hvern. Þess vegna reyndi Tony að kyssa mig. Ég á við það, að einhver rakst á okkur og við hrösuðum bæði að einum spilakassanum. Hann studdi annari hendinni á vegginn, til þess að forða okkur frá falli, en svo lágu hendur hans skyndilega á herðum mínum. „Þú ert skrambi snotur," hvíslaði hann í eyra mér. „Miklu laglegri en þessi syfjulegi kunningi þinn.“ Mér fannst mér vera að verða óglatt, er ég sá andlit hans færast nær mér, og varir hans leita eftir vörum mín- um. „Nei. Nei, hættu þessu!“ hrópaði ég. Hættu!“ Ég reyndi að slíta mig af hon- um, og þið vitið hvað svo gerðist eftir þetta. Það var það, sem sagt var frá í dagblaðinu. Glenn kom æðandi inn, hristi um leið af sér dyravörðinn, sem var að reyna að varna honum inngöngu, og sló tryllingslega til Tona. Þið hefðuð átt að sjá það. Það var ekki dóna- legt. Aðeins eitt einasta hökuhögg og Tony engdist sundur og saman á gólf- inu. Það versta var að Ijósmyndarinn var jafn snar að smella af. ---------------------B ERGMÁL Það var mesta erfiði að komast út. Glenn þreif í mig og ruddi okkur leið um þvöguna. í fátinu missti ég algjör- lega af þeim Joe og Gloriu, en ég mundi heldur alls ekki eftir þeim þá. Ég hugsaði aðeins um það, að komast út, sem allra fyrst. Á leiðinni heim í bílnum, við hliðina á Glenn, titraði ég eins og strá í vindi. Ég sagði Glenn, að ég myndi hringja til pabba hans daginn eftir og segja honum að það væri mér að kenna, að hann hefði tekið bílinn og allt þetta, en Glenn greip fram í fyrir mér og sagði að það skipti ekki máli. Svo fór ég að reyna að afsaka mig með því að þetta hefði allt verið að undirlagi Gloriu. „En sjálfsagt finnst þér ég vera óskaplegur kjáni,“ bætti ég við. „Finnst þér það ekki?“ „Nei.“ „Jú, víst finnst þér það, ég veit það.“ Þegar við komum að húsinu heima þakkaði ég Glenn fyrir, eins vel og ég gat, sjálfsagt hefir hann sagt „góða nótt,“ ég veit það ekki Ég man að- eins að ég stóð ein eftir á gangstétt- inni við húsið heima og tárin runnu niður kinnar mínar. Skyndilega varð mér ljóst, að Glenn hafði ekki boðið mér góða nótt með kossi. í fyrsta skipti síðan við höfðum þriðja stefnumót okkar. Og það sem verzt var. Hann hafði ekki einu sinni reynt að kyssa mig. Ég fór beina leið inn til mömmu og sagði henni allt af létta. Mér fannst þetta allt líkast martröð. Arinstofan. Allt þetta fólk. Tony Martell. Tapa tuttugu dollurum, sem mamma átti. Þetta var hræðilegt. Mamma var miður sín af skelfingu. „Að þú skyldir geta farið á annan eins stað, elskan. Hvers vegna? Hvers 17

x

Bergmál

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.