Bergmál - 01.04.1954, Qupperneq 65

1 954 ---------------------------------------------- BergmAl
sveinn?“ spurði hann og glotti á sinn sérstæða glettnislega hátt. „Ég
er bæði frískur og sprækur og hlýt að geta komið mér innundir
hvar sem er, því að ég get sett upp alúðarsvip, eins og aðrir setja
á sig grímu.“
Hún kom til'hans, hallaði sér að honum í stólnum og leit í augu
hans. „Heldur þú, að ég gæti þolað, að þú ynnir fyrir þér á þann
hátt, Nick?“ spurði hún sljórri röddu.
Hann þrýsti henni að sér. Þessi stúlka hafði töfravald yfir hon-
um, er hún lagði hendurnar um hálsinn á honum og kyssti varir
hans.
„Ég sleppi þér aldrei,“ sagði hún blíðlega, og bætti svo við, en
bar óvenju hratt á:
„Þú gætir gifzt þessari stelpu. — Nei, horfðu ekki svona á mig,
Nick. Ég er ekki geðbiluð. Þú gætir gifzt henni, aðeins til þess að
klófesta eignirnar^að yrði nokkurs konar kaupsamningur. Og þú
og ég gætum samt verið hvort öðru—það — það, sem við vildum,
ekki satt? Hvað gerði það til, þótt þú værir að nafninu til bundinn
annarri? Við tilheyrum hvort öðru, þú og ég, og eigurnar eru að
réttu lagi þínar, hvort sem er. Þessi stelpu-skjáta myndi skríða í
duftinu aðeins til að fá að kyssa skóþvengi þína?“
„Heldurðu það? Heldur þú að Biddy myndi gera það?“ Hann
horfði forvitnisléga á hana. „Ég leyfi mér að efast um það.“
Stella spilaði á borðplötuna með fingrunum. Hún óskaði þess
með sjálfri sér, að hún gæti hugsað skýrt — það hafði ekki verið
auðvelt að hugsa í samhengi, síðustu dagana.
„Við skulum ekki rasa að neinu, elskan,“ sagði hún blíðlega og
varð bæði þjál og auðmjúk í faðmi hans, er hann tók untan um hana
og kyssti hana á ný.
En hugur hennar var samt í uppnámi. Það varð að vera einhver
möguleiki á, að fara í kring um þessa erfðaskrá gamla Símonar
Fletchers. Annars myndi hæðnishlátur hans sífellt hljóma í eyr-
um hennar, handan yfir gröf og dauða.
63