Bergmál - 01.09.1957, Side 14

B E R G M Á L
með hægð: „Nú, þannig er því
varið. Skilurðu það ekki elskan,
skilurðu það ekki, þannig er
það.“ Það mátti greinilega
kenna undrunar í röddinni.
,,Hún hefur verið að undirbúa
þetta kvöld í fjörutíu ár, beðið
eftir honum, aðeins til þess að
geta hefnt sín, náð sér niðri á
honum. Svo þegar Sylvia fann
ljósmyndina og sá, að hún hafði
verið tætt sundur á grimmdar-
legan hátt og skildist það að frú
Porter var allt önnur en sú, sem
hún hafði álitið hana vera, að
hin svokallaða rómantík í þess-
ari löngu bið hennar átti ekk-
ert skylt við neitt slíkt. Hún
hefði getað komið í veg fyrir
allar ráðagerðir frú Porter á
síðustu mínútu."
„En henni tókst það ekki,
sjáðu hversu það endaði,“ bætti
ég við, en jafnvel um leið og ég
sagði þessi orð þá hafði ég það
á tilfinningunni, að ekki hefði
sézt fyrir endann ennþá, hann
væri enn ókominn.
Bill tók utan um handlegginn
á mér. „Komdu með mér,“ sagði
hann. „Við verðum að flýta
okkur heim að húsinu.“
Það var dimmt framan við
-------------- September
dyrnar að danssalnum. Howard
gekk hægt í áttina að dyrunum.
„Howard, farðu varlega,“ hróp-
aði Fira. „Lögreglan kemur þá
og þegar. Bíddu.“ En Howard
hélt áfram inn að þröskuldinum,
færði sig svolítið inn fyrir hann
og andartaki síðar hafði hann
kveikt á öllum ljósakrónunum
í danssalnum, svo að salurinn
var baðaður í Ijósi, en í innsta
enda salarins sat maður hálf-
boginn framan við stóra, hvíta
píanóið. Nú sneri hann sér við
og horfði á okkur öll, næstum
kæruleysislega. .
Nei, nei, hugsaði ég með
sjálfri mér, þetta getur ekki
verið Vance Porter. Vance, sem
átti að vera svo fallegur og að-
laðandi, að það var enn haft á
orði, og töfravald hans átti að
hafa verið svo takmarkalaust, að
það hefði stjórnað og að lokum
eyðilagt líf konunnar, sem nú
lá dáin inni í fallegu setustof-
unni. Þessi maður sem ég sá hér
fyrir framan mig var skorpinn,
skininn og hrumur, gamall mað-
ur, tekinn <í andliti með titrandi
hendur, sem nú lágu ofan á
hnjánum á honum, en augun
lýstu þrjózku og hálfgerðri
grimmd.
„Hver eruð þér?“ sagði hann
12