Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 45

1 9 5 7 ----------------------
eldspýtustokknum er ég ætlaði
að kveikja, loks tókst mér þó að
kveikja á báðum kertunum á
arinlhillunni, en í sama mund
slokknaði á tveimur öðrum í
hinum enda herbergisins, mér
tókst þó með sömu eldspýtunni
að kveikja á báðum stóru kert-
unum við spegilinn og þeim sem
stóðu á gólfinu næst dyrunum
og í andartakinu virtist sem ég
ynni fremur á í þessu kapp-
hlaupi um að slökkva og kveikja.
En skyndilega var eins og þessi
skothríð ykist því að það slökkn-
aði samtímis á fjórum kertum
sem voru hvert í sínu horni her-
bergisins. Ég kveikti á eldspýtu
í flýti og stóð með hana logandi,
en ég' vissi ekki hvar ég ætti að
byrja að kveikja á ný.
Meðan ég stóð svona óákveð-
inn slökkti einhver ósýnileg
hönd á tveimur kertunum á
borðinu. Ég öskraði upp, bæði af
reiði og ótta og flýtti mér út í
skápinn og því næst út í hornið
og síðast inn í gluggaskansinn
og kveikti á þremur kertum, en
á þeim tíma sem fór í það að
kveikja á þeim, slokknaði á
tveimur við arininn og þá flaug
mér í hug fljótlegri aðferð við
að kveikja. Ég kastaði eldspýt-
unum á borðið og tók upp kerti
------------------ Bergmál
hjá rúminu, þannig losnaði ég
við að tefja mig á því að kveikja
á nýrri og nýrri eldspýtu og not-
aði nú eitt kerti sem logaði á til
þess að kveikja á þeim, sem
slokknaði á, en þrátt fyrir það,
að nú væri ég fljótari og blátt
áfram hlypi aftur og fram um
herbergið til að kveikja á kert-
unum, slokknaði á nýjum og
nýjum kertum með enn meiri
hraða og skuggarnir, myrkrið
sem ég óttaðist og barðist gegn,
fór að þrengja að mér meir og
meir á aliar hliðar, fyrst vann
það á hérna megin og svo nokk-
uð hinumegin og brátt allt í
kringum mig samtímis. Ég var
nú orðinn hálf-óður af skelfingu
svo mjög óttaðist ég myrkrið
sem var að þrengjast að mér á
allar hliðar, og ég missti nokk-
urn veginn allt vald yfir sjálf-
um mér. Ég þaut aftur og fram
og var orðinn iafmóður af hlaup-
unum frá einu kertinu til annars
í vonlausri baráttu við að halda
Ijósunum lifandi.
Ég rakst á borðið og marði
mig á lærinu. Rétt á eftir hljóp
ég á stól svo að hann skall á
hliðina, sjálfur hnaut ég við og
féll áfram og dró borðdúkinn
niður á gólf með mér er ég datt.
Kertið sem ég hafði haldið á í
48