Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 10

Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 10
B E R G M Á L —*--------------- fram að stiganum. Eftir nokkra stund, sem mér fannst vera eins og heil eilífð tókst mér að lokum að komast að útidyrunum og opna þær og ég þaut út í kalda og dimma nóttina, hljóp og hljóp. Ég komst að dyrunum á gróðurhúsinu, hljóp á þær og hálfféll inn um þær. Draugalegt Ijós logaði þarna yfir borðinu, en enginn maður sást. En á sama andartaki og ég hugsaðið um þetta þá varð mér litið á hvítu fjólurnar, tugir eða hundruð þúsunda, allar slitnar upp, stráð út um allt og trampaðar niður í moldargólfið. Ég starði á þetta opnum munni eins og fábjáni og svo sló skyndilega niður í heila minn: — Hver sem hefur gert þetta er geðbilaður, sá sem hefur gert þetta hefur líka drepið ung- frú F'ain og frú Porter. Eimhvers staðar lengst úti í enda gróðurhússins sá ég ein- hvern skugga hreyfast og ég heyrðið rödd. „Hver er þar?“ Þetta var Bill, hann hafði þá verið þarna allan tímann. Eitt andartak gat ég ekki hreyft legg né lið, hræðileg dauðaskelfing greip mig alla mér fannst eins og ísjakar hefðu hrannast utan að mér á allar hliðar. Hann var veikur, hættu- ------------------ S E P T E M I! E R lega veikur. Einhver mun reyna að drepa frú Porter, hafði hann sagt, hann vissi það vegna þess, vegna þess .... Nú kom hann fram úr skugg- anum, ég sá hendur hans fyrst, sterkar og ákveðnar. „Susan.“ Um leið og hann nefndi nafnið mitt þá hugsaði ég: „Nei, nei .... ég vil ekki deyja, og þessi hugsun varð til þess að ég sner- ist á hæli og þaut út úr gróður- húsinu, út í myrkrið, einhvers konar óviðráðanleg örvænting hafi náð völdum á mér. Ég má ekki fara aftur upp gangstíginn, hugsaði ég, hann hlýtur að gera ráð fyrir að ég fari þá leiðina. Ég hljóp yfir grasflötina í áttina út í myrkrið þar sem mér fannst það vera dimmast, en ég hafði ekki hlaupið nema tíu eða tólf metra þegar mér skildist hversu hræðileg mistök mér hafði orð- ið á, með þessu ‘hafði ég ein- angrað sjálfa mig frá húsinu og öryggi. Ég heyrði að -hann kom hratt á eftir mér, hann dró strax á mig. Ég var sem ég hefði tapað allri reilbrigðri skynsemi. Ég hljóp í blindni áfram, ég heyrði að hann kom másandi rétt á eftir mér og þá fór ég að öskra 8
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Bergmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bergmál
https://timarit.is/publication/1971

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.