Bergmál - 01.09.1957, Blaðsíða 10

B E R G M Á L —*---------------
fram að stiganum. Eftir nokkra
stund, sem mér fannst vera eins
og heil eilífð tókst mér að lokum
að komast að útidyrunum og
opna þær og ég þaut út í kalda
og dimma nóttina, hljóp og
hljóp. Ég komst að dyrunum á
gróðurhúsinu, hljóp á þær og
hálfféll inn um þær. Draugalegt
Ijós logaði þarna yfir borðinu,
en enginn maður sást. En á sama
andartaki og ég hugsaðið um
þetta þá varð mér litið á hvítu
fjólurnar, tugir eða hundruð
þúsunda, allar slitnar upp, stráð
út um allt og trampaðar niður í
moldargólfið. Ég starði á þetta
opnum munni eins og fábjáni og
svo sló skyndilega niður í heila
minn: — Hver sem hefur gert
þetta er geðbilaður, sá sem hefur
gert þetta hefur líka drepið ung-
frú F'ain og frú Porter.
Eimhvers staðar lengst úti í
enda gróðurhússins sá ég ein-
hvern skugga hreyfast og ég
heyrðið rödd. „Hver er þar?“
Þetta var Bill, hann hafði þá
verið þarna allan tímann.
Eitt andartak gat ég ekki
hreyft legg né lið, hræðileg
dauðaskelfing greip mig alla
mér fannst eins og ísjakar hefðu
hrannast utan að mér á allar
hliðar. Hann var veikur, hættu-
------------------ S E P T E M I! E R
lega veikur. Einhver mun reyna
að drepa frú Porter, hafði hann
sagt, hann vissi það vegna þess,
vegna þess ....
Nú kom hann fram úr skugg-
anum, ég sá hendur hans fyrst,
sterkar og ákveðnar.
„Susan.“
Um leið og hann nefndi nafnið
mitt þá hugsaði ég: „Nei, nei
.... ég vil ekki deyja, og þessi
hugsun varð til þess að ég sner-
ist á hæli og þaut út úr gróður-
húsinu, út í myrkrið, einhvers
konar óviðráðanleg örvænting
hafi náð völdum á mér. Ég má
ekki fara aftur upp gangstíginn,
hugsaði ég, hann hlýtur að gera
ráð fyrir að ég fari þá leiðina.
Ég hljóp yfir grasflötina í áttina
út í myrkrið þar sem mér fannst
það vera dimmast, en ég hafði
ekki hlaupið nema tíu eða tólf
metra þegar mér skildist hversu
hræðileg mistök mér hafði orð-
ið á, með þessu ‘hafði ég ein-
angrað sjálfa mig frá húsinu og
öryggi. Ég heyrði að -hann kom
hratt á eftir mér, hann dró strax
á mig.
Ég var sem ég hefði tapað
allri reilbrigðri skynsemi. Ég
hljóp í blindni áfram, ég heyrði
að hann kom másandi rétt á
eftir mér og þá fór ég að öskra
8