Goðasteinn - 01.09.2009, Blaðsíða 57

Goðasteinn 2009
Hellirinn Gapi milli Streitna. Stóru-Streitur t.v.
sem vestasta hluta Mýrdalsjökuls, Sólheimajökul sem hluta Mýrdalsjökuls milli
Eyjafjallajökuls og Kötlugjár og að Fjallabak sé „fjallvegur ... að baki hinna
þriggja fyrrnefndu jökla.“
Nú vaknar spurningin, hvort ekki hljóti að teljast líklegt að Flosi og menn hans,
sem og aðrir sem leið áttu milli Skaftátungu og Fljótshlíðar til forna, hafi farið þá
leið sem án efa var farin öldum saman, þ.e. yfir Markarfljót innan við Stóra-
Grænafjall og um Fljótshlíðarafrétt vestan Fljótsins. Með því komust menn hjá því
að ríða báðar Emstruárnar sem liggja þröngt, vatnsmiklar og straumþungar og að
auki Fljótið sjálft fram á aurunum.
Og að þeir hafi þrátt fyrir það komið „ofan í Goðaland“ vestan Markarfljóts!
Þaðan kveðst Eggert hafa lagt upp í ferð sína „til fjalla upp með Markarfljóti.“
Áður en þeirri hugmynd er fylgt eftir má geta þess að Njáls saga var fyrst gefin
út á prenti árið 1772 eða 16 árum eftir ferðalag Eggerts og félaga sem hér er gert
að umræðuefni. Áður var sagan víða til í uppskriftum, upphaflega eftir fornum
skinnhandritum eða handritabrotum sem talin eru allt frá því um árið 1300, hin
elstu sem varðveitst hafa. Þessar uppskriftir voru mismunandi, bæði eftir uppruna-
55