Stjörnur - 10.01.1950, Blaðsíða 10

ekki fyrir börn eða unglinga.
Ekki heldur styrjaldarmyndir.
Myndir, þar sem sjást þjófnaðir,
eru líka undantekningarlaust
bannaðar. Ekki er heldur holt að
láta baldna stráka horfa á myndir,
sem fjalla ekki um annað en
meiningarlaus hrekkjabrögð, sem
hafa í för með sér eyðileggingu
verðmæta. Ég varð t. d. nýlega
að banna börnum aðgang að Gög
og Gokkemynd, þar sem þeir léku
tvo kaupmenn, er aldrei sátu á
sárshöfði og fundu upp óteljandi
brögð til þess að eyðileggja vörur
og verðmæti hvor fyrir öðrum.
Nú eru slíkar gamanmyndir
mjög eftirsóttar af krökkum og
þykir mörgum fullorðnum það
undarleg ráðstöfun, að böm skuli
ekki fá að sjá þær, en vera aftur
á móti leyfður aðgangur að nær
öllum kúrekamyndum, þar sem
þó fara fram mannvíg. En sann-
leikurinn er sá, að það snertir
börnin ótrúlega lítið, þótt kúrek-
inn, hetjan þeirra í myndinni,
skjóti af byssu á óvini sína og
þeir sjáist falla óvígir af baki.
Böm taka æfintýrið sem ævintýri
og spenningur og hraði atburð-
anna er þeim fyrir öllu. Þeim
kemur ekki til hugar að fara að
skjóta neinn þótt þau sjái slíkt á
bíó. Návígis-myndir er mér verr
við. En drengir, sem horfa myndu
á hina ágætu brezku mynd af
Oliver Twist, gætu lært sitt af
hverju í vasaþjófnaðarskólanum,
sem þar er rekinn, og ekkert væri
líklegra en einhverjir þeirra fyllt-
ust ævintýralöngun og spenningi
við að spreyta sig í alvöru á
hnuppli og vasaþjófnaði.
Oldum saman hefur uppáhalds-
lestrarefni ísl. alþýðu verið ridd-
arasagnir og mannvígasögur og
hafa menn þó ekki orðið hér her-
skáari en annarsstaðar. Kúreka-
myndir koma nú í stað hinna
fornu bókmennta. Það þýðir ekki
að loka augunum fyrir þeirri stað-
reynd og það er ekki hægt að
meina strákum að sjá slíkar
myndir. Líklega er þetta tölu-
vert ríkt í eðli hraustra drengja
að vilja sjá „hazardmyndir,“ því
jafnvel fullorðnir menn, meira
að segja æruverðugir öldungar og
þjóðkunnir menntafrömuðir hafa
sagt mér, að þeim þyki það ein-
hver bezta skemmtun sem þeir
eigi völ á að fara í bíó og sjá
kúrekamynd.
I ævintýrum og barnabókum,
sem hver kynslóð gefur þeirri
næstu, þykir ekki tiltökumál þótt
söguhetjur séu ráðnar af dögum
og margt kemur þar ófagurt fram
í dagsljósið. Sama máli gegnir í
Indíánasögum og Tarzanbókun-
um, sem allir strákar eru vitlaus-
ir í. Á svo að banna börnum og
unglingum að sjá uppáhaldsbæk-
urnar sínar, þegar þær koma í
kvikmynd, enda þótt í þeim sé
ýmislegt misjafnt? Jafnvel í
hinni frægu Mjallhvít Disneys
10 STJÖRNUR