Dúgvan - 01.03.1941, Page 13

DÚGVAN
13
taka seg. Farið á fund hjá honum, tá ið hann rópar á tykk-
um, alt tað ber tykkum til. Tá fáa tit eisini høvi til at ætla
um, hvørt hann arbeiðir á røttum grunđarlag. Tað er einki
so eggjandi fyri tey ungu, sum at síggja tey eldru ímillum
sín, og tað er einki ið kann gera eina samkomu meira
hugnaliga, enn ein unglingafjøld, har tey elđru eisini síggjast
á hvørjum beinki. Um øll vangagrá vitstu hvussu hugnaligt
og stimbranđi tað er fyri tey ungu ið arbeiða, at síggja tey
ímillum sín, so høvdu fleiri komi á fund við teimum og færri
sitið heima. Minnist til, at tað eru tey sum nú eru ung, ið
skulu leiða okkara arbeið víðari, fyri at verja mannaættina
móti ónđum lastum og lystum. Latum okkum ansa okkum,
at hava gjørt okkara skyldu móti ungdóminum, tá ið okkara
seinasta løta slær — og okkara lív slóknar.
TAÐ EK ALTÍÐ stuttligt at ferðast um summarið í góðum
veðri, og hugnaligt at koma út og síggja landið í sínum
summarskrúð, síggja nýggj landsløg og nýggj andlit. í
teimum flestu P'løroyingum er ein stór útferðartrá. Vegna
hernaðin og vandan uttan um okkum, verða ongar uttan-
lanđsferðir í ár, men óivað vilja mong royna at ferðast so
mikið sum gjørligt í Føroyum í staðin.
Ungmannadeildin í Havn, sum í fjør gjørđi fleiri væl-
eyđnaðar útferðir, ætlar eisini at fyrireika fleiri slíkar út-
ferðir í ár.