Fróðskaparrit - 01.01.1957, Side 20

26
Drunnur
um onkun, sum ikki dugir at tiga): «Hevði tú dugað at
sitið so væl á munninum sum á drunninum!»
Á Heðinsmið og Hít / og Heinafellisgrunni / hann tætt=
ur stóð við lít, ! ja, líka út at Drunni — so yrkti Mikkjal
á Ryggi (Yrkingar, 16) Her er Drunnur mið á Vágahav*
inum. Er søgnin sonn (FFÆ 215), fekk miðið navn av
«dirðlinum» á einum hundi. Annars er, tað eg veit, orð
okkara ikki til í nøkrum staðanavni í Føroyum.
Tvey gomul samansett orð hava vit goymt okkum til
nú. Tey eru: drunnskeki, m., og drunnhvíti, m. í
orðabókini hjá Svabo er fyrra orðið skrivað: Drunsjekji,
og týðingarnar eru hesar: «Det bageste af Laaddet, naar
Faar fælde, villus 1. lana circa caudam ovis; Isl. skiki,
lacinia» (M); «den Uld, der sidder tilbage paa Faarets
Rumpe, naar den øvrige er afrykket, villus lanæ in
posteriori ovis parte remanans post vellicationem» (S1)- —
Á prenti er drunnskeki nevndur í Seyðarøkt í Føroy=
um (1921, bls. 26) og í Sær siður á landi (bls. 23), og
úr seðlatilfarinum hjá føroysku orðabókini er nóg mikið
at nevna hetta, sum maður úr Skúvoy hevur sagt Jóhannesi
av Skarði: «Við royting av lambóm lata teir næstan altíð
ullina vera eftir á lørunum og nakað eftir á drunninum;
hetta seinna eitur drunnskeki. — Bara onkur hendinga
lambær, sum er so væl búgvin, verður roytt úr». Orðið
skeki er, tað eg veit, í einans øðrum orði havt í somu v
merking sum her (um ull), og er orðið herðaskeki, sum
dr. Jakobsen hevur merkt upp í Mykinesi. íslendska
orðið skiki og hjaltlendska skega kunnu eisini hava
somu merking, sum *skeki hevur her. — Hitt orðið er
navn á fugli: drunnhvíti, m. Eftir útsjóndini er navnið
so sjálvsagt («oman á drunninum er hann hvítur»), at tað
skuldi verið nóg mikið at sagt, at her er lýsingarorðið
drunnhvítur (í sínum «veika» formi) nýtt sum navnorð.
Eg havi kortini hug her at nevna, hvat ið Nicolai Mohr
í íslendsku náttúrusøgu síni (1786, bls. 32) sigur um sama
fugl vesturi í íslandi: «Procellaria Pelagica . . . Om denne