Freyja - 01.12.1903, Page 3

FREYJA
sem lytkjaöar tungur í langrööum upp
sig ljósgrænni maísinn hóf.
En engið var blakkast, þaö blæ á sig tók
af blárauðum grænsmára knapp,
livert blað hans er opnaöi sumar og sól,
var sveimandi býflugum happ.
II.
Ég veit þessi ljóö eru svipur hjá sjön.
á sumarsins skáldmœru list
á sveit þinni, og bœ, þar sem ,,Curly“ mín keer.
ég kynntist þér síðast og fyrst!
Þó bjarmar mér gleggst upp við birtuna’ af þér
sá bærinn og þingháin sú,
ef ótafinn hugur við stundir og stað
er staddur hjá þér, eins og nú.
Og þín vegna, ,,Curly“ mín, kvæðið er gert
og kveðið í átthagann þinn.
Þinn skósveinn, ég man það, hvern morgun ég varÖ,
um miðdegið leikbróðir þinn.
Hvert stríð og hver sigur, hver sætt og hver hvíld
vor sameign og kóngsríki var.
í heimilis-orustum uppreisn þér gegn,
ég árvakur merkið þitt bar.
Hvern aftan er logkyntur loftstrauma-sjór
stóð lygnast og kófheitti svörð,
sem loft hefði brennandi sólgeislann svæft
f svartnœttis-fanginu á jörð:
Þú namst okkur veraldir vítt yfir sól
og víðbláins stjörnuhvel öll.
Á kné mínu saztu, unz heiðlokkað hneig
þitt höfuð við draumlanda-fjöll.
III.
En náttrökkrið lengdist, það lœddist við jörð